10 kluczowych różnic między hrabią Draculą a hrabią Orlokiem z Nosferatu

Alert: Ten artykuł zawiera znaczące spoilery dotyczące filmu Nosferatu . Nowa wersja klasycznej gotyckiej opowieści grozy, Nosferatu , autorstwa Roberta Eggersa, ożywiła jedną z najbardziej trwałych postaci w historii kina — wampira hrabiego Orloka. Ta adaptacja czerpie inspirację ze słynnej postaci Brama Stokera, Draculi, a jednocześnie zachęca widzów do oceny, jak te dwie kultowe postacie grozy mają się do siebie. Przedstawienie Orloka przez Billa Skarsgårda na nowo definiuje postać, oferując świeżą interpretację, która ostro kontrastuje z innymi przedstawieniami, co rodzi pytania o jej zgodność z tradycyjnym archetypem Draculi.

Chociaż zarówno Nosferatu: A Symphony of Horror, jak i Count Orlok są pochodnymi opowieści o Draculi, pierwotna reprezentacja Draculi znacznie różni się od postaci literackiej zarówno pod względem elementów wizualnych, jak i nadprzyrodzonych zdolności. Interpretacja Eggersa zachowuje równowagę, zachowując różne cechy oryginalnego Orloka FW Murnaua, a także wprowadzając charakterystyczne cechy i moce niewidoczne w poprzednich przedstawieniach Excelsior lub Draculi. Poniżej znajduje się dziesięć znaczących różnic między konwencjonalnymi przedstawieniami Draculi a Count Orlok Roberta Eggersa.

1. Cechy twarzy

Kontrastujące uzębienie: Kły Draculi kontra Zęby Sztyletu Orloka

Bela Lugosi jako Dracula zaglądający zza ściany

Niezapomniany występ Beli Lugosiego w roli hrabiego Draculi w klasycznym filmie Universal Studios z 1931 r. przygotował grunt pod legendy o wampirach, dając początek powszechnym cechom powszechnie rozpoznawanym we współczesnych przedstawieniach kinematograficznych. Należą do nich wydłużone, spiczaste kły, blada skóra i wydatne uszy, typowo kojarzone z archetypem wampira. Co ciekawe, Dracula Lugosiego w rzeczywistości nie miał kłów, co stało się motywem, który pojawił się później ze względu na konieczność narracyjną ugryzienia wampira.

Hrabia Orlok Eggersa odzwierciedla niektóre cechy, które są bardziej zbliżone do literackich przedstawień Draculi, szczególnie w zarostach. Oryginalny Dracula Brama Stokera miał białe wąsy, przypominające ciemniejszy wygląd Orloka. Chociaż Orlok ma spiczaste uszy, są one ukryte pod futrzaną czapką, a jego bladą cerę przypisuje się bardziej jego szkieletowej formie niż estetycznemu projektowi.

2. Skład ciała

Orlok: Ożywione Trupy kontra Dracula: Nieumarły Arystokrata

Ekstremalne zbliżenie linii oczu hrabiego Orloka w filmie Nosferatu

Tradycyjnie wampiry są określane jako „nieumarli”, co ściśle wiąże się z opowieścią o Draculi, który jest przedstawiany jako starożytny szlachcic z Transylwanii, przeklęty wampiryczną przypadłością. W przeciwieństwie do tego Orlok uosabia bardziej konwencjonalny folklor wschodnioeuropejski, przedstawiając wampira jako istotę przypominającą trupa, przypominającą zombie, a nie charyzmatycznego arystokratę.

W Nosferatu pochodzenie Orloka jako złego czarnoksiężnika, ożywionego przez diabła, podkreśla jego groteskowy wygląd, a jego szkieletowa postać i odsłonięte kości dodają niepokojącej głębi. To przedstawienie oferuje wyraźne odstępstwo od typowych kinowych przedstawień wampirów, szczególnie w kontekście Draculi i hrabiego Orloka.

3. Wygląd człowieka

Ludzka fasada Draculi kontra nieludzkie oblicze Orloka

Jedna znacząca różnica leży w sposobie interakcji tych postaci z ludzkością. Dracula płynnie wtapia się w ludzkie społeczeństwo, posiadając maskę, która pozwala mu czarować i manipulować swoimi ofiarami. Jego niezwykłe cechy, takie jak spiczaste uszy, niewiele pomagają w demaskowaniu jego prawdziwej natury.

Z drugiej strony, hrabia Orlok jest jawnie potworny i identyfikowany jako istota nadprzyrodzona, co uniemożliwia mu udawanie człowieka. Często jest odziany w ciężkie ubrania zaprojektowane tak, aby ukryć jego zgarbioną, szkieletową formę, odsłaniając istotę całkowicie odrębną od ludzkości.

4. Lokalizacja ugryzienia

Nawyki żywieniowe: Orlok atakuje klatkę piersiową, a Dracula gryzie szyję

Podczas gdy wampiry zwyczajowo gryzą swoje ofiary w szyję — logiczny wybór, biorąc pod uwagę znaczne naczynia krwionośne — Orlok Eggersa odchodzi od tej zasady, atakując klatkę piersiową podczas karmienia. Ta zmiana nawiązuje do folkloru wampirów, gdzie przekonanie, że wampiry żerują na sercu, odzwierciedla rzeczywiste warunki, takie jak paraliż senny.

5. Efekty ugryzienia

Reprodukcyjna natura ugryzień: transformacyjne ugryzienia Draculi kontra śmiercionośne ugryzienia Orloka

Kobieta krzycząca z krwią kapiącą z oczu w Nosferatu

Krytyczny aspekt zagrożenia Draculi wynika z jego zdolności do zamieniania ofiar w wampiry, co jest koncepcją zakorzenioną zarówno w mitach, jak i w tradycji narracyjnej. Jednak hrabia Orlok nie ma takiej zdolności. Jego ugryzienia są śmiertelne, co zazwyczaj zapewnia, że jego ofiary nie powstaną ponownie jako istoty nocy. Chociaż Orlok wykorzystuje swoje moce kontroli nad niektórymi postaciami, brakuje mu aspektu reprodukcyjnego, który jest niezbędny dla dynamiki postaci Draculi.

6. Osobowość

Kontrastująca charyzma: urok Draculi kontra zastraszanie Orloka

Nicholas Hoult jako Thomas Hutter obsługiwany przez hrabiego Orloka granego przez Billa Skarsgårda w Nosferatu

Dracula charakteryzuje się urokiem, który ułatwia jego drapieżną naturę, jak przedstawiono w doświadczeniach Jonathana Harkera w powieści. W ostrym kontraście Orlok emanuje niepokojącą obecnością, która wzbudza strach i przerażenie w jego ofiarach, a jego zachowanie przyczynia się do jego złowrogiej reputacji.

7. Zdolność do zmiany kształtu

Transformacja: wszechstronność Draculi kontra ograniczenia Orloka

Hrabia Orlok spoglądający przez ramię w ciemnościach w Nosferatu

Dracula może pochwalić się szeroką gamą nadprzyrodzonych zdolności, w tym przybieraniem różnych form, takich jak nietoperze, psy lub mgła. W przeciwieństwie do tego, hrabia Orlok jest ograniczony wyłącznie do swojej szkieletowej formy, nie mając żadnej zdolności do transformacji poza swoją cielesną egzystencją. Chociaż wykazuje pewne moce psychiczne, nie dorównują one fantastycznym zdolnościom związanym z Draculą.

8. Słabości

Reakcje odpychające: niechęć Draculi kontra odporność Orloka

Dracula grany przez Belę Lugosiego cofa się przed krzyżem

Postać Draculi jest znana z podatności na czosnek i religijne artefakty. Takie przedmioty służą do odpychania go, ponieważ jego istota jest z natury złośliwa. W jaskrawym kontraście Eggers nie dostarcza dowodów na to, że Orlok ma podobne słabości. Niemniej jednak lokalny folklor w filmie przedstawia użycie czosnku do odpędzania zła, co sugeruje trwającą wiarę w konfrontację z ciemnością.

9. Reakcja na światło słoneczne

Wpływ światła słonecznego: Upadek Orloka kontra osłabienie Draculi

Dracula Bela Lugosi'ego cofający się przed słońcem

Jednym z kulminacyjnych momentów w Nosferatu jest konfrontacja Orloka ze światłem słonecznym, która ostatecznie prowadzi do jego śmierci w uderzającej sekwencji, w której jego forma się rozpada. Z kolei wczesne przedstawienia Draculi wskazują, że jest on jedynie osłabiony przez światło słoneczne, zachowując życie, ale tracąc wiele ze swoich zdolności w ciągu dnia. Trop światła słonecznego oznaczającego śmierć wampirów jest widoczny we współczesnych opowieściach o wampirach — spuściźnie oryginalnego Nosferatu .

10. Romantyczna natura

Urok Draculi kontra brutalność Orloka

Najgłębszy kontrast między Draculą a Orlokiem leży w ich romantycznej istocie. Dracula uosabia uwodzenie i charyzmę, pokusę, która uosabia wampiryzm jako piękny i niebezpieczny taniec. Ta dwoistość pobudza wyobraźnię, co widać w niezliczonych adaptacjach podkreślających jego urzekającą, ale niebezpieczną naturę.

W wyraźnym kontraście Orlok jest pozbawiony jakiegokolwiek pozoru romansu w swoich dążeniach. Reprezentuje pierwotne, bardziej dzikie aspekty wampiryzmu — charakteryzujące się instynktowną, nieokrzesaną żądzą krwi pozbawioną jakiegokolwiek emocjonalnego związku lub miłości. Jego interakcje, szczególnie z Ellen Hutter, koncentrują się na obsesji, a nie na romansie.

Źródło i obrazy