10 nie do pobicia filmów, których rebooty nigdy nie przewyższą

Zamiłowanie Hollywood do remake’ów jest powszechnie znane, jednak nadal istnieje silna zgoda co do tego, że niektóre klasyczne filmy powinny być zachowane w obecnej formie. Chociaż czasami remake lub reboot z powodzeniem odtwarzają ukochaną historię, takie przypadki zdarzają się rzadko. Większość entuzjastów filmów podchodzi do remake’ów ze sceptycyzmem, a ich wahanie jest uzasadnione, zwłaszcza biorąc pod uwagę liczne remaki, które w przeszłości zakończyły się spektakularną porażką.

Istnieje powszechne przekonanie, że remaki często umniejszają integralność oryginalnych filmów lub zniekształcają cenne wspomnienia z nimi związane. Tytuły takie jak The Ladykillers , Oldboy i Dumbo spotkały się z ostrą krytyką za to, że nie uchwyciły istoty swoich poprzedników. Co więcej, zapowiedź remake’u może doprowadzić do natychmiastowej reakcji, ponieważ nie każdy klasyk wymaga współczesnej reinterpretacji, niezależnie od jego wieku.

10 Ojciec chrzestny (1972)

Ponadczasowy blask Ojca Chrzestnego

Ponad pięć dekad później Ojciec chrzestny pozostaje niezrównanym klasykiem, podkreślonym jedynie przez serial telewizyjny The Offer z 2022 r ., który opowiada o produkcji filmu. Ten filmowy kamień milowy uosabia ruch Nowego Hollywood, w którym studia inwestowały w wizjonerskich opowiadaczy historii, łącząc styl z narracją w niespotykany dotąd sposób.

Jego kontekstowe znaczenie wzbogaca jego spuściznę, czyniąc potencjalny remake zniechęcającym zadaniem. Próba przeformułowania obsady kultowych aktorów, takich jak Marlon Brando, Al Pacino i Diane Keaton, byłaby niemal niemożliwa, ponieważ ich występy są wyryte w historii kina. Ponadto powielenie reżyserskiej wizji Coppoli stanowi nieprzezwyciężalne wyzwanie.

9 Szczęk (1975)

Trwałe dziedzictwo „Szczęk” Spielberga

Szczęki może nie były pierwszym filmem, w którym rekin był głównym antagonistą, ale ustanowiły trwały standard, którego współczesne filmy o rekinach nie są w stanie dorównać. Sama idea przerobienia Szczęk wydaje się nie na miejscu, ponieważ ich wpływ nadal przenika gatunek, a niezliczone filmy czerpią inspirację z jego archetypowej struktury.

To, co odróżnia Szczęki od jego następców, to mistrzowskie połączenie narracji opartej na postaciach z intensywną akcją. Trudności techniczne związane z pracą z animatronicznym rekinem zmusiły Spielberga do skupienia się na dynamice postaci, co zaowocowało pełną napięcia narracją, która jest równie angażująca, gdy nie ma stworzenia. Szczęki pozostają punktem odniesienia, który wykracza poza swój gatunek.

8 Chłopcy z ferajny (1990)

Wyjątkowa wizja w „Chłopcach z ferajny”

Kiedy „Chłopcy z ferajny” trafili do kin, Martin Scorsese ugruntował już swoją pozycję czołowego filmowca dzięki takim hitom jak „Wściekły byk” i „Taksówkarz” . „Chłopcy z ferajny” pokazali ewolucję swojego stylu, wpływając na wielu filmowców na przestrzeni dekad. Jednak próba odtworzenia jego magii niewątpliwie nie oddałaby jego pierwotnego uroku.

Dzięki znakomicie napisanym scenariuszom, które łączą lekkość z wstrząsającą narracją o przestępczości i korupcji, film Scorsese’a znakomicie ukazuje zawiłości życia mafii, szczególnie poprzez występy Raya Liotty, Joe Pesciego i Roberta De Niro. Remake byłby podobny do imitacji , ledwie oddając to, co wyróżnia oryginał w kanonie filmów gangsterskich.

7 Pulp Fiction (1994)

Niezrównany podpis Tarantino w Pulp Fiction

Pulp Fiction jest powszechnie uważany za jedno z arcydzieł Quentina Tarantino, co sprawia, że koncepcja remake’u jest całkowicie nieprawdopodobna. Oryginalność filmu wynika z charakterystycznego stylu narracji Tarantino, który misternie splata ze sobą rozłączne wątki i zapadające w pamięć dialogi. Odarcie tego filmu z jego twórczego wpływu zmniejszyłoby jego atrakcyjność.

Chociaż Pulp Fiction zręcznie reinterpretuje konwencje kryminałów, zapowiada również trendy w tym gatunku, zapewniając sobie miejsce w historii kina. Dostarczenie wersji bez charakterystycznego dialogu Tarantino przekształciłoby ją w schematyczną opowieść kryminalną pozbawioną jej istotnego napięcia napędzanego przez postaci.

6 Obywatel Kane (1941)

Obywatel Kane: ponadczasowa klasyka

Uważany za szczytowe osiągnięcie kinematografii, Obywatel Kane nie potrzebuje współczesnej wersji. Pomimo możliwości zredukowania jego złożoności do bardziej współczesnych ram, żaden remake nie mógłby mieć nadziei na odtworzenie przełomowych technik filmu ani głębi tematycznej. Debiut reżyserski Orsona Wellesa pozostaje niezrównany, ponieważ remaki klasyków takich jak Psycho i 12 gniewnych ludzi zazwyczaj nie wzbudzały zainteresowania.

Cechą wyróżniającą Citizen Kane jest innowacyjna fabuła, która wykracza poza swoje czasy. Każda próba unowocześnienia go groziłaby wymazaniem tego, co czyni go wyjątkowym, zmagając się ze współczesnym krajobrazem filmowym, który ewoluował od czasu premiery.

5. Narzeczona dla księcia (1987)

Ujmujący urok „Narzeczonej dla księcia”

Kwintesencja filmu pocieszenia, The Princess Bride posiada unikalną mieszankę humoru i przygody, która oczarowuje widzów. Jego nostalgiczne niedoskonałości i autentyczny styl ucieleśniają jego urok, przez co trudno sobie wyobrazić udany remake, który mógłby wywrzeć taki sam ludzki wpływ.

Osobliwości filmu, od specyficznych scenografii po świadomy styl narracji, przyczyniają się do jego ponadczasowej atrakcyjności. Niewytłumaczalna magia The Princess Bride leży w jego wadach, podkreślając istotę opowiadania historii i więzi z konsumentem, których często brakuje współczesnemu kinu.

4 2001: Odyseja kosmiczna (1968)

Niezrównany wpływ: 2001: Odyseja kosmiczna

Filmy Stanleya Kubricka to arcydzieła, które powinny pozostać niezrealizowane. Wśród nich 2001: Odyseja kosmiczna jest niezrównanym epickim science fiction, który zmienił gatunek. Jego bogactwo wizualne i tematyczne nie daje się odtworzyć, ponieważ każdy remake miałby problem z dorównaniem jego innowacyjnemu tonowi i głębi narracji.

Wpływowi reżyserzy, tacy jak Ridley Scott i Christopher Nolan, czerpali inspirację z przełomowego przedstawienia sztucznej inteligencji i eksploracji kosmosu bez wcześniejszych prób remake’u. Ten pionier kinematografii zasługuje na szacunek, a nie na odtworzenie.

3 Forrest Gump (1994)

Opowieść o nostalgii i wpływie kulturowym

Rola Toma Hanksa w Forrest Gump pozostaje kultowa i wiele mówi o jego aktorskim kunszcie, ponieważ film zyskał zarówno uznanie krytyków, jak i sukces komercyjny, zdobywając Oscara za najlepszy film. Każdy przyszły remake będzie musiał stawić czoła trudnemu zadaniu znalezienia aktora, który mógłby uosabiać charyzmę Hanksa.

Osadzona na tle kluczowych wydarzeń historycznych, Forrest Gump jest mocno osadzony w swojej epoce, co sprawia, że jakakolwiek współczesna adaptacja jest potencjalnie nieodpowiednia dla współczesnej widowni. Jej szczera narracja ułatwia dyskusje, jednak dziś można ją uznać za przestarzałą.

2 Absolwent (1967)

Trwała aktualność tytułu „Absolwent”

Absolwent, pionierski film o dorastaniu, nadal rezonuje z dzisiejszą młodzieżą, która przechodzi przez podobne rozdroża. Chociaż szerokie tematy mogą zachęcać do nowej adaptacji, wyprodukowanie remake’u nie odniosłoby takiego samego znaczenia jak oryginalna historia badająca powiązane kwestie.

Pomimo swojego wieku, narracja The Graduate pozostaje aktualna, oddając egzystencjalne dylematy, z którymi mierzą się niedawni absolwenci. Reboot zmierzyłby się z dylematem zachowania kultowej ścieżki dźwiękowej Simona i Garfunkela , która jest integralną częścią jego tożsamości.

1 Powrót do przyszłości (1985)

Kinowy skarb, który należy zachować

Od zakończenia trylogii Powrót do przyszłości w 1990 r. pojawiły się dyskusje na temat kontynuacji lub rebootu, jednak reżyser Robert Zemeckis stanowczo stwierdza, że takie wysiłki byłyby zbędne. Nowa część miałaby sens tylko jako adaptacja uznanego musicalu z Broadwayu.

Nowe spojrzenie na Powrót do przyszłości wymaga znalezienia aktorów, którzy będą w stanie dorównać naturalnej chemii oryginalnych gwiazd, Christophera Lloyda i Michaela J. Foxa. Ponadto fabuła podróży w czasie z lat 80., rozkoszująca się elementami retro, wydawałaby się inaczej umiejscowiona, gdyby została osadzona w bardziej współczesnym kontekście, ponieważ powtarzanie narracji miałoby trudności z zapewnieniem tego samego poczucia zachwytu.

Źródło i obrazy