Eksploracja dynamiki płci w „Nightbitch”: komediowe spojrzenie na macierzyństwo
Rozmyślając nad poprzednimi wywiadami, weźmy odpowiedź Katy Perry podczas podcastu Call Her Daddy, gdy pojawił się temat współpracy z dr. Luke’iem. Zamiast zająć się tą kontrowersyjną kwestią, zboczyła w nieoczekiwaną dyskusję o macierzyństwie i duchowości. Film Nightbitch ma podobną tendencję, choć z bardziej spójną narracją.
Rok dla kobiet w horrorze, które są nieuporządkowane
Wraz z rozwojem 2024 roku gatunek horroru doświadczył zachwycającego wzrostu liczby historii z udziałem złożonych postaci kobiecych. Niedawno uczestniczyłem w pokazie Nightbitch w reżyserii Marielle Heller na AFI Fest. Choć film balansuje na granicy między komedią a thrillerem, z powodzeniem uosabia oba gatunki. Film mistrzowsko oscyluje między śmiechem a dramatem, oferując angażujące doświadczenie, które rezonuje z matkami wśród widzów, które prawdopodobnie znajdą humor w jego melancholijnych podtekstach.
Adaptacja dzieła Rachel Yoder
Nightbitch jest oparty na powieści Rachel Yoder z 2021 roku i zachowuje pewne elementy realizmu magicznego. Jednak film przyjmuje bardziej humorystyczne podejście. Na przykład, podczas gdy akt matki karmiącej swoje dziecko surowym mięsem jest w teorii alarmujący, w filmie staje się komediowym obrazem, symbolizującym rozwijającą się relację bohaterki z jej synem, gdy godzi ona swoje rozwijające się psie instynkty.
Transformacja postaci i motywy
W filmie występuje Amy Adams, która jest również koproducentką. Przedstawia ona swoją postać, zwaną „Matką”, artystkę i przytłoczoną mamę, która zostaje w domu. Zmagając się ze swoją tożsamością, wierzy, że zmienia się w psa, doświadczając fizycznych zmian, takich jak pojawienie się futra, wyostrzony węch i pragnienie mięsa. Ta przemiana pogłębia jej izolację, szczególnie gdy jej mąż, grany przez Scoota McNairy’ego, często podróżuje służbowo, pozostawiając ją z monotonią rodzicielstwa w samotności.
Przemoc i tematyka kobieca
W miarę rozwoju narracji transformacja postaci narasta, osiągając punkt kulminacyjny w przyjęciu przez nią dzikiej, wyzwolonej wersji samej siebie. Ta ewolucja, przypominająca Metamorfozę Kafki , ujawnia mroczniejsze aspekty kobiecości — wyzwania macierzyństwa, oczekiwania społeczne i codzienne zmagania z męską arogancją. Jednak pomimo elementów komediowych film nie stroni od przedstawiania przemocy, zyskując oznaczenie „Niebezpieczny dla kotów”.
Macierzyństwo i tożsamość
W swojej istocie Nightbitch porusza istotne kwestie związane z macierzyństwem, traumą pokoleniową i dążeniem do wolności osobistej. Te tematy głęboko rezonują, szczególnie u nowych rodziców — zwłaszcza kobiet, które często czują presję poświęcenia tożsamości osobistej dla potrzeb rodziny. Tożsamość protagonistki zostaje pozbawiona, co leży u podstaw społecznego oczekiwania, aby dostosować się do roli „Matki” kosztem osobistych aspiracji.
Krytyka stereotypów i oczekiwań
Choć zabawny, Nightbitch czasami skłania się ku kliszom, prezentując nieco prozaiczną metaforę odzyskiwania własnej indywidualności. Podobnie jak krytyka filmów takich jak Barbie , podnosi prowokacyjne pytania o ciężary, jakie społeczeństwo nakłada na matki, często nie oferując głębszych spostrzeżeń ani rozwiązań.
Ostatnie przemyślenia na temat „Nightbitch”
Pomimo wad, Nightbitch pozostaje przyjemnym filmem do oglądania, oddającym odrębny styl milenijnego feminizmu, który łączy czarny humor z momentami ostrej krytyki społecznej. Podczas gdy główna bohaterka wyraża zrozumiały gniew na swoje okoliczności, jej łuk charakteru nie ma głębi; oscyluje między drwinami z innych matek a rodzącą się koleżeńską więzią, która wydaje się pospieszna.
Ostatecznie Nightbitch prezentuje godną pochwały, choć niedoskonałą, eksplorację kobiecości. Wyraża zrozumiałe frustracje współczesnych kobiet, sprawiając, że chce się zobaczyć, jak przyszłe pokolenia, takie jak Gen Z, poradzą sobie z podobnymi narracjami. Film ma trafić do kin 6 grudnia 2024 r., obiecując wywołać ważne rozmowy.
Powiązane artykuły:
Kieran Culkin dostarcza emocjonalnej głębi w komediodramacie o podróży Jessego Eisenberga „A Real Pain”
15:39
Zrozumienie koncepcji „drzwi do piwnicy”: eksploracja niewykorzystanych okazji w melodramacie telewizyjnym
10:13
Ekscytujący nowy program „Phase Hero” od naszych ulubionych podcasterów o superbohaterach jest już dostępny
9:44
Dodaj komentarz