Kulisy Pulp Fiction: Legendarny monolog Christophera Walkena na temat złotego zegarka

Uznany film Quentina Tarantino, Pulp Fiction , wydany w 1994 roku, zrewolucjonizował niezależne kino, a znaczną zasługę przypisuje się jego wyróżniającym się scenom, szczególnie tej z udziałem wieloaspektowego aktora Christophera Walkena. Narracja splata ze sobą cztery nieliniowe opowieści skupione na środowisku przestępczym Los Angeles. Znany z nagrodzonych Oscarem dialogów, Pulp Fiction zawiera również kultowe momenty, w tym niezapomnianą scenę tańca z Vincentem Vegą (John Travolta) i Mią Wallace (Uma Thurman). Film ten był punktem zwrotnym w karierze Thurmana i ożywił trajektorię Travolty w Hollywood.

Występy Johna Travolty, Umy Thurman, Samuela L. Jacksona i Bruce’a Willisa są wzorowe, ale genialność filmu na tym się nie kończy. Obsada drugoplanowa, zwłaszcza Christopher Walken, wnosi niezwykłą głębię. Walken, znany ze swojej odrębnej i eklektycznej filmografii, otrzymał dwie nominacje do Oscara za Łowcę jeleni i Złap mnie, jeśli potrafisz . Jego styl gry, charakteryzujący się unikalnym połączeniem ekscentryczności i humoru — jak widać w słynnym skeczu „Więcej krowiego dzwonka” w Saturday Night Live — przebija w jego pamiętnej roli w Pulp Fiction .

Monolog Złotego Zegarka: Co się wydarzy

Historia kapitana Koonsa dla młodego Butcha Coolidge’a

Kapitan Koons daje Butchowi zegarek swojego ojca

Segment ze złotym zegarkiem poprzedza kulminacyjną walkę boksera Butcha Coolidge’a, który musi odpocząć przed tym krytycznym meczem. Narracja przechodzi do retrospekcji z młodym Butchem, przerwanej przez matkę, która zapowiada przybycie kapitana Koonsa. Odznaczony weteran, który służył jako jeniec wojenny z ojcem Butcha w Wietnamie, Koons ma ważną pamiątkę do przekazania — zegarek ojca Butcha, który jest ceniony od czasów pradziadka Butcha.

W całej ożywionej opowieści Koonsa o spuściźnie zegarka przekazuje on nie tylko dar, ale głębokie poczucie obowiązku. Z każdym słowem Koons nie tylko dzieli się przedmiotem; przekazuje ciężar tradycji i poświęcenia. Monolog zręcznie przesuwa się tam i z powrotem, przykuwając uwagę Butcha i osiągając punkt kulminacyjny w szokującym odkryciu, że ta rodzinna pamiątka była tajnie przechowywana w dość nietypowy sposób przez jego ojca i Koonsa, oboje z własnych dziwnych powodów.

Obejrzyj scenę

Gdy Koons rozwija szczegóły podróży zegarka, na chwilę zapomina o młodej publiczności, do której przemawia. Niepokojące szczegóły, z którymi opisuje ukrycie zegarka, stają się niespodziewanie komiczne, prowadząc do momentu, który ucieleśnia czarny humor wszechobecny w twórczości Tarantino. Kończąc monolog, wręcza zegarek młodemu Butchowi, którego chętna ręka wyciąga się w momencie, gdy świat dorosłych zostaje zakłócony przez donośny gong, który przywraca go do rzeczywistości.

Kulisy złotego zegarka

Podejście Tarantino do filmowania

Wbrew powszechnemu przekonaniu Tarantino nie nakręcił sceny oglądania w jednym ciągłym ujęciu. Podczas wywiadu w Cannes w 1994 r . wyjaśnił, że chciał zachować charakterystyczny ton dla każdego segmentu monologu, co wymagało wielu ujęć. Chociaż jego pierwotny plan zakładał nakręcenie całej sekwencji za jednym razem, ostatecznie zmienił tę decyzję.

Wybrałem spośród tych ujęć zgodnie z trzema etapami historii: pradziadka, dziadka i ojca. A dla każdej sekcji istniało inne znaczenie, które odpowiadało różnym interpretacjom oferowanym przez Christophera Walkena…

Ogólnie rzecz biorąc, Tarantino zauważył, że filmowanie obejmowało około 13 lub 14 ujęć wyłącznie z udziałem Walkena, plus dodatkowe pięć lub sześć ujęć skupiających się zarówno na aktorze, jak i dziecku. To skrupulatne podejście trafnie stworzyło płynny przepływ, który daje wrażenie ciągłego występu.

Pochodzenie kultowego zegarka Prop Watch

Znalezienie idealnego zegarka

W świetle nacisku sceny na zegarek, znalezienie odpowiedniego rekwizytu było kluczowe. Jonathan R. Hodges, mistrz rekwizytów w Pulp Fiction , wyruszył na poszukiwania zegarka, który uosabiałby historyczny kontekst i nastrój opowieści. Film wymagał zegarka, który byłby nie tylko dokładny pod względem stylu, ale także nawiązywał do scenariusza, który stwierdzał, że pochodzi od pierwszej firmy produkującej zegarki naręczne.

Rozmyślając o swoich poszukiwaniach, Hodges zauważył: „Wiedziałem, że zegarki naręczne zaczęły stawać się powszechne prawdopodobnie pod koniec nastoletnich lat, na początku lat 20., a wcześniej ludzie nosili zegarki kieszonkowe”. Jego wyzwaniem było uchwycenie estetyki zegarka kieszonkowego przy jednoczesnym dostosowaniu go do noszenia na nadgarstku.

Po długich poszukiwaniach w antykwariatach Hodges w końcu odkrył pasujący element. Zauważył: „Najważniejszą rzeczą, która mnie uderzyła, było to, że… najwyraźniej wykonała go firma”. Co ciekawe, całkowity koszt rekwizytu, w tym obrączki Speidel, o którą poprosił Bruce Willis, wyniósł mniej niż 50 dolarów.

Kultowy status monologu Walkena na temat złotego zegarka

Niepowtarzalna prezentacja monologu Walkena

Scena ze złotym zegarkiem zapisała się w sercach fanów z wielu powodów. Jedną z najbardziej uderzających cech jest zmiana tonu w całym monologu — przejście od szczerej rozmowy o wartościach rodzinnych do zaskakującego i komediowego objawienia na temat podróży zegarka. Szczera wypowiedź Walkena urzeka publiczność od samego początku; młody Butch słucha uważnie, prezentując mieszankę ciekawości i szacunku.

Młody Butch Coolidge, grany przez Chandlera Lindauera, jest kluczową postacią w tej kultowej chwili — jego jedynym aktorskim osiągnięciem do tej pory. Skuteczność sceny wynika również z wyjątkowego występu Walkena. Jego bezpośrednia narracja dotycząca raczej niekonwencjonalnych podróży zegarka przyczynia się do jej komediowego geniuszu. Sam Walken wyraził radość ze sceny, zauważając: „Była świetna… za każdym razem, gdy docierałem do końca, rozśmieszała mnie”.

Pauzy w przekazie Walkena, rzekomo dla emocjonalnego oddziaływania, wynikały z momentów, w których potrzebował zebrać myśli. Co ciekawe, jedna z takich pauz — w której wydaje się głęboko rozmyślać przed dokończeniem wersu — stała się potężnym momentem kinowym, który wzmaga oczekiwanie widza.

Podsumowując, starannie opracowany dialog i instynktowne kierownictwo Walkena sprawiają, że scena monologu ze złotym zegarkiem jest monumentalnym elementem historii filmu. Odegrała kluczową rolę w kształtowaniu spuścizny Pulp Fiction i napędzała wzrost Quentina Tarantino w przemyśle filmowym.

Źródło i obrazy