Film Gladiator II wywołał dyskusje na temat autentyczności akcentów używanych przez obsadę. Akcja filmu rozgrywa się 16 lat po premierze oryginalnego filmu z Russellem Crowe w roli Maximusa. W tej kontynuacji powraca gwiazda Connie Nielsen jako Lucilla, a także Paul Mescal, który gra jej dorosłego syna. Pedro Pascal wciela się w rolę rzymskiego generała, ściągając na siebie gniew głównego bohatera filmu. Warto zauważyć, że Denzel Washington, grający przebiegłego Makrynusa, wyrósł na wyróżniającego się aktora spośród sześciu głównych aktorów filmu.
Pomimo mocnego występu Washingtona, spotkał się on z krytyką za decyzję o użyciu nowojorskiego akcentu zamiast przyjęcia afrykańskiego dialektu typowego dla jego postaci. Uzasadnienie Washingtona było zakorzenione w niepewności otaczającej historyczną dokładność akcentów, wyrażając obawy, że każda próba brzmieć jak postać może prowadzić do słabej reprezentacji. Jego odpowiedź na negatywne reakcje podnosi istotne pytania dotyczące gatunku fikcji historycznej i tego, jak aktorzy radzą sobie z mieszanką kreatywności i autentyczności.
Wybór akcentu przez Denzela Washingtona w Gladiatorze II: Odbicie historycznej nieścisłości
Brytyjskie akcenty obsady Gladiatora II
Ironia wyboru Washingtona jest oczywista, ponieważ żadna z pozostałych postaci nie uosabia prawdziwie historycznie dokładnych akcentów. Film w całym filmie stawia na brytyjskie akcenty, co jest powszechną praktyką w filmach historycznych rozgrywających się w obcych krajach, co odzwierciedla trend widoczny w produkcjach takich jak Les Misérables . Należy zauważyć, że w czasach przedstawionych w Gladiatorze II postacie nie mówiłyby współczesnym angielskim — nie mówiąc już o brytyjskiej intonacji — ponieważ język ten pojawił się znacznie później.
Dla perspektywy, tekst Beowulfa został stworzony wieki po wydarzeniach z Gladiatora II , co stanowi wyzwanie językowe dla współczesnej widowni bez rozległej znajomości staroangielskiego. W Cesarstwie Rzymskim komunikowano się głównie po łacinie, co jeszcze bardziej oddala narrację filmu od rzeczywistych języków historycznych. Swoboda twórcza podjęta w odniesieniu do języka i akcentu ma na celu przede wszystkim zwiększenie atrakcyjności filmu dla widowni, a nie ścisłe trzymanie się historycznej dokładności.
Akcenty Gladiatora II: Prawdopodobna dysjunkcja
Badanie wewnętrznej ciągłości akcentów Gladiatora II
Chociaż wybór akcentów może nie odzwierciedlać dokładnie realiów historycznych, decyzja, aby postacie mówiły znanymi wzorcami mowy, pomaga w budowaniu świata Gladiator II . Postacie takie jak Lucilla i cesarze Geta (Joseph Quinn) i Karakalla (Fred Hechinger) mają wspólne szlachetne dziedzictwo rzymskie, co prawdopodobnie skutkuje podobnymi dialektami.
Z drugiej strony, postać Paula Mescala, Lucjusz, czasami wpada w irlandzki akcent, co podkreśla niespójność. Jednak to rodzi interesujące możliwości — gdyby Lucjusz pozostał w Rzymie przez całe swoje wychowanie, jego mowa prawdopodobnie odzwierciedlałaby mowę jego matki, odzwierciedlając rzymskie wpływy przesiąknięte innymi elementami językowymi, z którymi mógł się zetknąć, mieszkając za granicą.
Jeśli chodzi o Makrynusa, jego odrębne pochodzenie ukształtowało styl mowy znacznie różniący się od stylu reszty zespołu. Kontekst sugeruje, że prawdopodobnie został wpojony swojemu dorosłemu dialektowi przed przeprowadzką do Rzymu. W związku z tym, dopóki postacie komunikują się w języku wspólnym z wpływami ich ojczystych języków, nowojorski akcent Washingtona dobrze wpisuje się w szerszy zakres narracji filmu. Ostatecznie jego wybór wymaga takiego samego zawieszenia niedowierzania, jakie widzowie przyznają innym postaciom.
Powiązane artykuły:
Ranking wszystkich filmów Roberta Eggersa od najgorszego do najlepszego (w tym Nosferatu)
4:52
Dogłębne sprawdzenie faktów na temat prawdziwego związku Boba Dylana z Joan Baez
4:21
Trylogia Batmana Nolana osiąga ważny kamień milowy w 2025 r.: wezwanie do DC, aby wyjść poza swoje dziedzictwo
3:02
Dodaj komentarz