W zawiłej zagadce kryminalnej Riana Johnsona, Na noże , widzowie są świadkami nieoczekiwanych niespodzianek, szczególnie w zakończeniu filmu, które ujawnia prawdziwą tragedię otaczającą śmierć znanego autora Harlana Thrombeya, granego przez Christophera Plummera. Daniel Craig zajmuje centralne miejsce jako Benoit Blanc, prywatny detektyw, który został zwerbowany, aby rozwikłać okoliczności tego, co początkowo wydaje się samobójstwem Harlana po rodzinnej imprezie urodzinowej. W trakcie opowieści Blanc odkrywa, że każdy członek klanu Thrombeyów skrywa motywy śmierci Harlana, od ukrywania nielegalnych romansów po narażanie swojego znacznego majątku.
Podczas gdy każda postać dźwiga ciężar swoich grzechów, prawdziwym sprawcą morderstwa Harlana okazuje się jego wnuk, Hugh Ransom Drysdale, grany przez Chrisa Evansa. Rozwikłanie fabuły następuje poprzez retrospekcje i nieoczekiwane zwroty akcji, szczególnie w kulminacyjnych momentach filmu. Johnson z powodzeniem odtwarza ten złożony styl narracji w swojej kontynuacji, Glass Onion: A Knives Out Mystery , jednak to trzymające w napięciu zwroty akcji w oryginale nadal fascynują rozmowę. Biorąc pod uwagę szybkie tempo finału, widzowie często zmagają się z dezorientacją.
Co tak naprawdę dzieje się w zakończeniu „Na noże”
Ransom został złapany, a Marta jest niewinna
Intensywny trzeci akt pokazuje Martę konfrontującą się z Fran, która posiada kluczowe dowody: kopię badania krwi Harlana, wskazującą na winę Ransoma. Gdy Fran jest w opłakanym stanie, Marta zostaje wciągnięta w wyznanie, ujawniając swoją przypadkową rolę w podawaniu morfiny Harlanowi. Po niemalże wyznaniu Marty rodzinie Thrombey, Blanc przeszukuje szczegóły i zdaje sobie sprawę ze swojej niewinności.
W mistrzowskiej klasie dedukcji typowej dla postaci Benoita Blanca rekonstruuje wydarzenia prowadzące do śmierci Harlana, w tym tajne wejście Ransoma do domu, jego manewrowanie przez kratownicę i wypadek z lekami. W miarę rozwoju fabuły Ransom, wierząc, że jest osaczony przez potencjalne zeznania Fran, ostatecznie przyznaje się.
Jednak znaczący zwrot akcji ujawnia, że Fran zmarła, a Marta strategicznie nagrała wyznanie Ransoma na swoim telefonie. Po nieudanym ataku na Martę władze aresztują Ransoma, podczas gdy ona dziedziczy ogromny majątek Harlana, w tym rodzinną rezydencję.
Śmierć Harlana w filmie Na noże wyjaśniona
Harlan popełnia samobójstwo, aby chronić Martę
Widzowie są zaskoczeni na początku filmu Na noże , ponieważ film natychmiast ujawnia śmierć Harlana. Podczas wieczornego przyjmowania leków z pielęgniarką Martą (Ana de Armas) przypadkowa pomyłka prowadzi do tego, że Harlan otrzymuje śmiertelną dawkę morfiny z powodu pomylenia fiolek. Zdając sobie sprawę, że brakuje jedynego antidotum i obawiając się reperkusji, które mogą dotknąć Martę i jej rodzinę, Harlan opracowuje plan dla jej bezpieczeństwa, który kończy się tragicznie.
W desperackiej próbie wprowadzenia w błąd co do okoliczności swojej śmierci Harlan postanawia zadać sobie śmiertelny uraz, próbując zamaskować to jako samobójstwo, a nie wypadek. Ostatecznie okazuje się, że jego śmierć, choć samookaleczona, jest konsekwencją złowrogiego spisku Ransoma — zaaranżował scenariusz, aby wrobić Martę w nieświadomą morderczynię, podstęp mający na celu odzyskanie majątku, który, jak sądził, został mu skradziony.
Jak zmarł Harlan Thrombey (i kto go zabił)
Dlaczego Ransom nadal jest winny
Podczas gdy Harlan Thrombey dosłownie zadał śmiertelną ranę, prawdziwa tragedia polega na tym, że manipulacja Ransoma doprowadziła do jego śmierci. Pomimo że Harlan nie otrzymał faktycznego przedawkowania morfiny, zawiły plan Ransoma, aby wrobić Martę, obejmował zamianę etykiet leków i inscenizację wydarzeń, które zmusiłyby Harlana do podjęcia drastycznych działań.
Marta, obciążona poczuciem winy, ale mimowolnie działająca instynktownie, skutecznie podała właściwą dawkę, gdy było to najbardziej potrzebne. Decyzja Harlana o odebraniu sobie życia ostatecznie miała swoje korzenie w zawiłej intrydze wymyślonej przez Ransoma, który był odseparowany od majątku Harlana z powodu decyzji tego ostatniego o pozostawieniu wszystkiego Marcie.
Plan Ransoma i morderstwo Fran
Pierwotny plan Ransoma dotyczący zabicia Harlana został zmieniony
Fabuła Ransoma była prosta: po wyjściu z powodu zmienionego testamentu Harlana, wrócił pod osłoną ciemności, aby wymienić etykiety leków, zapewniając śmiertelny wynik dla Harlana. Jednak nieoczekiwane wydarzenia interweniowały, takie jak bycie obserwowanym przez matkę Harlana i późniejsze nocne wtargnięcia podczas pogrzebu.
Dzięki skrupulatnemu planowaniu Ransom potajemnie zaangażował Benoita Blanca do zbadania śmierci Harlana, przekonany, że śledztwo obciąży Martę. Jednak seria nieprzewidzianych okoliczności doprowadziła do rozpadu jego planu, a jednym z najważniejszych było uświadomienie sobie przez Fran ingerencji Ransoma i jej wysiłki, aby pociągnąć go do odpowiedzialności za pomocą własnych dowodów.
Dlaczego plan Ransoma się nie powiódł
Prawdziwa dobroć Marty udaremniła okup
W miarę jak intrygi Ransoma postępowały, wydarzenia wymykały się spod jego kontroli. Fran zdołała przetrwać wystarczająco długo, by wplątać Ransoma, zanim uległa, a pośród tego zamieszania instynkt Marty, by uratować przyjaciółkę, przyczynił się do ujawnienia prawdy.
Zamiast pozwolić Fran spotkać tragiczny los, Marta natychmiast podjęła działania, wzywając pomoc medyczną. Dzięki temu moralnemu aktowi, rozwinęła w Blancu pewne spostrzeżenia, jeszcze bardziej jasne w odniesieniu do dowodów Fran. Kiedy Marta ostatecznie skonfrontowała się z klanem Thrombey, Blanc była gotowa ujawnić autentyczność oszukańczych taktyk Ransoma.
W niezwykłym zwrocie akcji, gdy Marta zapewniła Ransoma, że przetrwanie Frana zapewniło mu upadek, nieświadomie ujawnił własne poczucie winy. W oszałamiającym zwrocie akcji nagrała jego wyznanie, przypieczętowując jego winę, co pokazuje satysfakcjonującą wypłatę jej moralnej integralności w całej narracji.
Dlaczego Ransom był najlepszym wyborem dla zabójcy
Film wybrał mądry sposób na prowokację i ujawnienie prawdy
Tworząc wciągającą zagadkę kryminalną, Knives Out osiąga równowagę, zapewniając szokujące, ale prawdopodobne objawienie dotyczące tożsamości zabójcy — Ransoma. Jego przedstawienie jako nielubianego spadkobiercy staje się kluczowe dla zaangażowania widzów, ponieważ widzowie początkowo nie dostrzegają jego potencjału jako mordercy, pozycjonując go jako mylący trop.
Narracja skutecznie bawi się oczekiwaniami widzów, pozwalając na element zaskoczenia po ujawnieniu oszustwa Ransoma. Ta misternie utkana historia kulminuje w satysfakcjonującym zwrocie akcji, który wykracza poza standardowe konwencje gatunku, prezentując autentyczną osobowość Marty jako siły stabilizującej pośród poczucia wyższości rodziny Thrombey.
Prawdziwe znaczenie zakończenia „Na noże”
Pomimo ponurych tematów otaczających fragment Harlana, zakończenie Knives Out emanuje budującym przesłaniem. Triumf Marty w unikaniu niesłusznych oskarżeń wynika z jej głęboko zakorzenionych zasad moralnych i ukrytej życzliwości. Jej intencja ochrony Harlana nie wynikała z jej egoizmu, ale raczej ze współczucia.
Wrodzona niechęć Marty do nieuczciwości — dosłownie manifestowana w jej reakcji fizycznej — kontrastuje uderzająco z chciwością ucieleśnioną przez rodzinę Thrombey. Głębokie implikacje odziedziczonych przywilejów w porównaniu z osobistymi zasługami stają się oczywiste, gdy ujawnia się decyzja Harlana o przekazaniu swojego dziedzictwa Marcie, po rozpoznaniu jej autentycznej dobroci bez ukrytych motywów.
Decyzja Harlana o wykluczeniu własnej rodziny, która uważała, że ma prawo do jego bogactwa, podkreśla szerszą społeczną krytykę odziedziczonego dobrobytu i poczucia uprawnień. Dynamika Na noże podważa pojęcia przywileju, ujawniając, że zasadnicza dobroć Marty i jej pracowity charakter ostatecznie biorą górę nad manipulacyjnymi personami Thrombeyów.
Jak odebrano zakończenie „Na noże”
Knives Out znajduje nowy sposób na oszukanie publiczności
Knives Out ugruntowało swoją reputację jako jedna z kwintesencji kryminałów, głównie dzięki efektownemu zakończeniu. Wciągająca zagadka opiera się na równowadze między jasnością a nieprzewidywalnością, tworząc atmosferę, w której widzowie pozostają zaangażowani i mają wyzwania w swoich dedukcjach.
Współcześni widzowie często lubią składać w całość rozwiązania zagadek, korzystając z szerokiej gamy przykładów gatunkowych, aby pokierować swoimi domysłami. Jednak Knives Out wprowadza pomysłową warstwę oszustwa, pozornie identyfikując prawdziwego mordercę na początku swojej narracji. Widz, zastanawiając się nad swoim doświadczeniem, zauważył innowacyjne podejście filmu:
„Ujawnienie” Marty jako zabójczyni tak wcześnie w filmie było intrygujące i stanowiło fajny kierunek dla gatunku. Udało się mi faktycznie wprowadzić mnie w błąd na jakiś czas, ponieważ zacząłem myśleć, że reszta całego filmu będzie dotyczyła jej subtelnego sabotowania śledztwa, aby uniknąć podejrzeń.
To strategiczne odwrócenie uwagi pozwala widzom skupić się gdzie indziej, umożliwiając ostatecznemu ujawnieniu się Ransoma jako złoczyńcy uderzenie mocniej. W rezultacie widzowie ponownie angażują się w film, odkrywając nowe dowody przy każdym ponownym obejrzeniu.
Oglądanie Benoita Blanca metodycznie składającego puzzle dostarcza ogromnej rozrywki, a jednocześnie podnosi jego status wśród detektywów filmowych. Ostatecznie końcowy triumf Marty — postaci, która jest przykładem moralnej odporności nawet w obliczu wykroczeń — cementuje trwały wpływ filmu.
Porównanie tajemnicy szklanej cebuli z morderstwem w filmie „Na noże”
Tajemnice Benoita Blanca trwają
Zarówno Knives Out, jak i jego sequel, Glass Onion , zagłębiają się w warstwy oszustwa otaczające ich odpowiednie zagadki kryminalne, ale przyjmują wyraźnie odmienne tony. W Glass Onion humor ma bardziej przesadny styl, pozwalając na postrzeganie prostoty pośród jej złożoności, kontrastując z ściśle splecioną narracją oryginału.
Podczas gdy oba filmy przeplatają obecną narrację z retrospekcjami, emocjonalny podtekst jest różny. Zmagania Marty z poczuciem winy zestawione z jej strachem przed reperkusjami stoją ostro w zestawieniu z zewnętrznym chaosem i zdradą Helen. Ewolucja w złożoności narracji wydaje się również bardziej usprawniona w Glass Onion , odchodząc od podejścia cofania się z Knives Out , ułatwiając płynniejsze objawienia.
Ostatecznie oba filmy wykorzystują złożoną fabułę i złożoność postaci, aby stworzyć wciągające historie, które potwierdzają kunszt Riana Johnsona jako opowiadacza historii w gatunku kryminału.
Dodaj komentarz