Odkrywamy nową historię multiwersum Dragon Ball: Czy Zenon jest naprawdę bogiem zniszczenia?

Zeno wyróżnia się jako najpotężniejsze bóstwo w rozległym wszechświecie Dragon Ball . Na pierwszy rzut oka jego niewinny wygląd i dziecinne zachowanie mogą wprowadzić w błąd i sprawić, że go niedocenimy. Jednak wzbudzenie jego gniewu może okazać się katastrofalne, ponieważ Omni-King posiada przerażającą zdolność wymazywania całych wszechświatów z istnienia.

To podnosi intrygujące pytania dotyczące natury Zenona, szczególnie w świetle ostatnich rewelacji z Dragon Ball DAIMA . Potwierdzenie, że Rymus jest twórcą wszystkich wszechświatów, pozycjonuje go jako pierwotnego Boga Stworzenia. To rodzi teorię, że Zenon może być jego odpowiednikiem — być może bóstwem zniszczenia — oświetlając złożoność jego zachowania.

Odkrycia dotyczące roli Zenona

Rola Rymusa we Wszechświecie

W odcinku #10 Dragon Ball DAIMA , narracja kwestionuje długo utrzymywane założenia fanów. Widzowie wcześniej uważali Zeno za architekta Królestwa Demonów, teoria ta opierała się na jego roli nadzorcy wszelkiego życia. Jednak ta idea została zburzona wraz z wprowadzeniem Rymusa jako ostatecznego twórcy, co sugeruje, że Królestwo Demonów istniało znacznie wcześniej niż multiwersum.

Ten zwrot akcji jest kluczowy, rzucając światło na fakt, że Zenon nie był zaangażowany w istnienie Królestwa Demonów , wzmacniając supremację Rymusa jako jedynego Boga Stworzenia. Pominięcie Zenon w historii pochodzenia oznacza, że potencjalnie nie istniał w czasie, gdy multiwersum zostało poczęte.

Równowaga między stworzeniem a zniszczeniem

Rola zniszczenia

Seria Dragon Ball podkreśla, że każde bóstwo stwórcze ma swój odpowiednik w postaci Bogów Zniszczenia. Na przykład Shin, Najwyższy Kai nadzorujący Wszechświat 7, rozumie, że jego kreacje mogą pewnego dnia zostać unicestwione przez Beerusa. Podobnie Zeno prawdopodobnie odpowiada za egzekwowanie równowagi w multiwersum, zapewniając zniszczenie wszechświatów, które nie spełniają już swojego celu.

Pomimo swojej roli strażnika, Zeno nigdy nie wykazał zdolności związanych z kreacją. Dowody z serii wskazują, że włada przede wszystkim mocami destrukcyjnymi. Na przykład podczas Future Trunks Saga, Zeno bez wysiłku unicestwiał wszystko, co było połączone z Zamasu. Podobnie, podczas intensywnego Tournament of Power, to Zeno eliminował wszechświaty, które przegrały, nie przywracając sobie życia; to zadanie przypadło Super Shenronowi.

Spójność ról bóstw we wszechświatach

Pomoc Aniołów Wzmacniająca Teorię

Przyglądając się międzywszechświatowej dynamice przedstawionej w Dragon Ball Super , wyłania się pewien wzór . Bóg Stworzenia jest niezmiennie powiązany z anielską postacią, która łagodzi ich destrukcyjne impulsy. Zeno ma swojego anioła — Wielkiego Kapłana — który służy do stabilizacji zmiennej natury Omni-Króla, zapewniając, że nie zniszczy on istnienia z kaprysu. Tymczasem Rymus przyjmuje rolę podobną do roli Najwyższego Kai, nadzorując swoje stworzenie z daleka.

Zenon jako następca Rymusa

Wskazania do śmierci Rymusa

Goku rozmawiający ze Starym Kaiem w Dragon Ball Super

W przeciwieństwie do innych fikcyjnych panteonów, w uniwersum Dragon Ball tytuł „boga” nie gwarantuje nieśmiertelności. Postacie w całej serii pokazują, że nawet bogowie mogą się starzeć i umierać. Biorąc pod uwagę tę rzeczywistość, prawdopodobne jest, że Rymus nie żył już w momencie, gdy Zeno został wprowadzony w Dragon Ball Super , co stawia Omni-Króla jako następcę siły twórczej, którą Rymus kiedyś reprezentował.

Ta koncepcja wyjaśniałaby młodzieńczy wygląd i dziecięce zachowanie Zenona, sugerując, że może być początkującym członkiem gatunku Rymusa lub innej rasy z Królestwa Demonów. Jego brak zdolności twórczych może wynikać z jego ciągłej adaptacji do nabytych mocy, a Wielki Kapłan pełnił rolę mentora, który go prowadził.

Zagadkowa relacja między Zeno i Rymusem nadal fascynuje fanów serii Dragon Ball . W miarę rozwoju fabuły, dalsza eksploracja ich pochodzenia może wyjaśnić rolę Zeno. Do tego czasu możliwość odkrycia głębszej wiedzy na temat tych niezwykłych istot pozostaje kusząca.

Źródło i obrazy