Hayao Miyazaki , znany japoński animator i współzałożyciel Studio Ghibli, ma niemal legendarny status w dziedzinie kina animowanego. Jego prace, charakteryzujące się emocjonalnie bogatymi narracjami, oszałamiającą ręcznie rysowaną sztuką i głębokim zaangażowaniem w autentyczność, wyróżniają go na tle często bardziej komercyjnych i technologicznie napędzanych animacji produkowanych przez zachodnie studia. Ponadczasowe klasyki, takie jak Mój sąsiad Totoro i Spirited Away, zapraszają widzów do czarujących światów głęboko zakorzenionych w ludzkim doświadczeniu.
Relacja Miyazakiego z zachodnią animacją — szczególnie z Disneyem — jest równie złożona, co intrygująca. Chociaż docenia on umiejętności artystyczne prezentowane w amerykańskich animacjach, jego dziecięce wrażenia na temat filmów Disneya były niespodziewanie letnie . W wywiadzie z 2001 roku szczerze podzielił się swoimi odczuciami, stwierdzając, że chociaż filmy Disneya były „zabawne”, brakowało im emocjonalnego rezonansu, którego szukał. Ta pierwsza reakcja zapowiada jego krytyczne poglądy, gdy zestawiał swoją artystyczną wizję z tłem zachodniej animacji.
Kiedy Disney nie spełnił oczekiwań młodego Miyazakiego
Brak głębi w Złotej Erze Disneya zniechęcił Miyazakiego
W latach kształtowania się Miyazakiego pogląd na opowiadanie historii w animacji był w znacznym stopniu inspirowany dziełami Disneya. Podczas gdy czarujące piosenki i elementy baśni bawiły go, ostatecznie pozostawiły w nim pragnienie głębszego emocjonalnego połączenia . Wyraził, że chociaż filmy te dostarczały rozrywki, brakowało im głębokiej emocjonalnej głębi, którą odkrył jako niezbędną do skutecznego opowiadania historii. Ta luka prawdopodobnie zainspirowała Miyazakiego do tworzenia narracji bogatych w moralną złożoność i emocjonalne odcienie.
To uczucie jest widoczne w wielowymiarowych postaciach, które zaludniają jego filmy. Na przykład w Spirited Away protagonista Chihiro wyrusza w transformacyjną podróż, która stawia rozwój osobisty ponad tradycyjną walkę ze złem. Pragnienie Miyazakiego, aby wywołać emocjonalne połączenia, prawdopodobnie wynika z pustki, którą dostrzegł w opowieściach z młodości.
Ponadto kontrast ten podkreśla zróżnicowane podejścia kulturowe do opowiadania historii. Poleganie Disneya na zachodnich baśniach często charakteryzuje się przewidywalnymi schematami fabuły, podczas gdy Miyazaki czerpie inspirację z japońskiego folkloru i wierzeń shintoistycznych, nasycając swoje filmy wyjątkowymi niuansami emocjonalnymi, które rezonują na całym świecie.
Miyazaki ma wyraźnego faworyta pomiędzy Disneyem i DreamWorks
Pogląd Miyazakiego na ewolucję zachodniej animacji
W swoich późniejszych uwagach na temat Disneya i DreamWorks Miyazaki ujawnił swoje spostrzeżenia na temat mocnych i słabych stron ewolucji zachodniej animacji. Uznał klasyczne dzieła Disneya, takie jak Królewna Śnieżka i siedmiu krasnoludków , za ich kunszt, ale zwrócił uwagę na ewolucję stylów animacji na przestrzeni lat. Opisując Disneya jako pokrewnego klasycznemu baletowi, a DreamWorks współczesnej muzyce pop, trafnie podkreślił charakterystyczne cechy stylistyczne i tematyczne między tymi dwoma podmiotami.
Bardziej współczesne podejście DreamWorks łączy w sobie ostry humor i nacisk na animację 3D, co ostro kontrastuje z tradycyjnym stylem Disneya. Chociaż Miyazaki dostrzegał urok innowacyjnych taktyk DreamWorks, sugerował, że często brakuje im trwałej jakości, która definiuje klasykę Disneya. To porównanie odzwierciedla jego artystyczne preferencje, faworyzując ponadczasowość, emocjonalną powagę i treść nad zwykłą modą.
Dla Miyazakiego zauważalne przejście na obrazy generowane komputerowo kosztem animacji rysowanej ręcznie oznaczało znaczącą rozbieżność kulturową. Postrzegał animację nie tylko jako narzędzie rozrywkowe, ale jako znaczącą formę sztuki, która może inspirować i wywoływać prawdziwe emocje u widzów, perspektywę, która ostro odbiega od komercyjnych motywów dominujących obecnie w studiach Hollywood. Jego niezachwiane oddanie sztuce rysowania ręcznego jest przykładem jego niezachwianego zaangażowania w animację w sposób, który uwierzytelnia doświadczenie emocjonalne.
Droga Ghibli do ponadczasowych opowieści i artystycznej integralności
Jak filozofia Miyazakiego ukształtowała Studio Ghibli
Krytyka, którą Miyazaki wyraził odnośnie zachodniej animacji, głęboko ukształtowała zarówno etos, jak i techniki opowiadania historii w Studio Ghibli. Jego niechęć do uproszczonych fabuł i podążających za trendami narracji skłoniła go do tworzenia filmów, które są wizualnie czarujące, ale emocjonalnie skomplikowane. Filmy takie jak Księżniczka Mononoke , który podejmuje tematy konfliktu środowiskowego, i Ruchomy zamek Hauru , który porusza tematy wojny, tożsamości i samoakceptacji, ucieleśniają tę artystyczną filozofię.
W przeciwieństwie do konfliktów zewnętrznych i zgrabnie powiązanych wniosków powszechnie występujących w filmach Disneya, narracje Miyazakiego skupiają się na wewnętrznych bitwach i osobistej ewolucji . Postacie takie jak Chihiro, Sophie i Ashitaka przechodzą transformacyjne podróże, ostatecznie zmieniając swoje postrzeganie siebie i otoczenia. Skupienie się na wewnętrznej eksploracji zapewnia filmom Ghibli trwały, uniwersalny urok.
Kreatywna filozofia Miyazakiego również głęboko wpłynęła na styl wizualny jego filmów. W czasach, gdy wiele zachodnich studiów przyjęło obrazy generowane komputerowo, Ghibli pozostało oddane technikom rysowania ręcznego, wierząc, że ucieleśniają one ciepło i autentyczność, których często nie udaje się odtworzyć cyfrowym kreacjom. To przywiązanie do tradycyjnej animacji jest świadectwem atrybutów, które doceniał we wczesnych filmach Disneya, pomimo odejścia od ich ram narracyjnych.
Triumf Ghibli podkreśla znaczenie pozostawania wiernym swoim artystycznym ideałom. Kładąc nacisk na rezonans emocjonalny i oddanie tradycyjnej sztuce, Miyazaki stworzył studio znane z szerokiego zasięgu kulturowego, nieustannie oczarowując publiczność na całym świecie.
Dlaczego emocjonalna głębia studia Ghibli przetrwa
Wizja Miyazakiego przypomina o prawdziwym potencjale animacji
Dynamiczna interakcja między Hayao Miyazaki a zachodnią animacją stanowi fascynującą eksplorację odmiennych filozofii artystycznych. Chociaż docenia kunszt wczesnych klasyków Disneya, krytykuje ich emocjonalną powierzchowność i rosnącą zależność branży od CGI i opowiadania historii opartego na formułach. Jego wnikliwa analogia Disneya jako klasycznego baletu w porównaniu z DreamWorks jako nowoczesną muzyką pop podkreśla jego niuanse uznania dla animacji zarówno jako medium artystycznego, jak i wyrazu kulturowego.
Ostatecznie krytyka Miyazakiego nie jest jedynie odzwierciedleniem jego niezadowolenia z zachodniej animacji; podkreśla ona jego wizję tego, co animacja może i powinna osiągnąć . Tworząc filmy wyróżniające się wizualną atrakcyjnością, głębokim zaangażowaniem emocjonalnym i znaczeniem kulturowym, Miyazaki wywarł znaczący wpływ na animowane opowiadanie historii. Jego prace służą jako potężne przypomnienia, że animacja wykracza poza zwykłą rozrywkę, stanowiąc potężny środek do eksploracji ludzkiego doświadczenia.
Choć wczesne wrażenia Miyazakiego na temat Disneya mogą wydawać się surowe, ujawniają ambitne standardy, jakie wyznaczył sobie i całej branży anime. W czasach, w których coraz częściej pojawiają się szybkie, skoncentrowane na technologii produkcje, niezachwiane oddanie Studio Ghibli tradycyjnemu opowiadaniu historii i emocjonalnej głębi jest niezwykłym przykładem artystycznej autentyczności. Dla miłośników filmów animowanych spuścizna Miyazakiego pozostaje nie tylko punktem odniesienia, ale także świadectwem trwałej mocy szczerych narracji, które rzucają wyzwanie i podnoszą na duchu widzów.
Źródło: nausicaa.net
Powiązane artykuły:
Happy Marriage Sezon 2 już tutaj: Czas trwania powrotu ujawniony
12:06
Ghost of Tsushima: Legends Unveiled, zapowiadając wyczekiwaną premierę anime ukochanej serii
2:00
Top 10 seriali anime, które trzeba obejrzeć Oceniono na 10/10
23:44
Dodaj komentarz