Monolog Heretyka w Monopoly: Najlepszy subtelny komentarz w horrorze Hugh Granta

UWAGA: Uwaga, spoilery dotyczące Heretic .

Psychologiczny thriller grozy Heretic stacji A24 , który miał premierę w kinach 8 listopada 2024 r., szybko przykuł uwagę publiczności i zyskał uznanie krytyków. Na razie film ma godne pochwały 90% oceny na Rotten Tomatoes, a ocena publiczności wynosi 76% . W roli głównej Hugh Grant jako enigmatyczny pan Reed, ta kinowa oferta snuje złożoną narrację wokół dwóch religijnych kobiet, siostry Barnes (Sophie Thatcher) i siostry Paxton (Chloe East), uwikłanych w trudną grę eksploracji teologicznej. Film jest jedną z najlepszych premier stacji A24 w 2024 r.

Pod względem finansowym Heretic radzi sobie dobrze, zarabiając około 44,5 mln USD przy skromnym budżecie produkcyjnym wynoszącym 10 mln USD. Obecnie można go wypożyczyć lub kupić na różnych platformach cyfrowych. Chociaż film nie został jeszcze udostępniony w serwisach streamingowych, przewiduje się, że zadebiutuje na HBO/MAX, dzięki umowie dystrybucyjnej A24 z platformą. Głęboko osadzony w tematach religii i moralności, film przygotowuje grunt pod intelektualną dynamikę kotka i myszy, w której pan Reed uosabia postać podobną do boga, gdy organizuje procesy kobiet.

Zrozumienie monologu monopolisty w Heretic

Kluczowy wgląd w filozofię pana Reeda

Hugh Grant jako pan Reed w filmie Heretic (2024) trzymający wskaźnik do prezentacji na tle obrazów

Monolog Monopoly pana Reeda stanowi kluczowy element w Heretic , ucieleśniając jego filozoficzne stanowisko w kwestii religii. W osobliwy sposób profesora wykorzystuje on różne gry planszowe Monopoly, aby zilustrować swoje twierdzenie, że pomimo powierzchownych różnic, główne religie świata są zasadniczo podobne. Rysuje uderzającą paralelę, porównując oryginalną grę Monopoly do judaizmu, jednocześnie sugerując, że wersje spin-off reprezentują chrześcijaństwo i islam.

Sedno argumentacji pana Reeda opiera się na założeniu, że wszystkie religie, niezależnie od ich reprezentacji lub komercyjności, służą jedynie jako fasady dla systemów kontroli. Jego dyskurs rozpala żarliwą debatę z dwiema Siostrami, chwilowo odwracając uwagę od ich tragicznego położenia. Reed podkreśla, że postrzegana różnorodność w wierze — podobna do różnych „wersji” gry — wprowadza jednostki w błąd, sprawiając, że wierzą, że mają wybór, podczas gdy w rzeczywistości wszystkie ścieżki kulminują w jednym celu dominacji.