Indyjski spin-off „Citadel: Honey Bunny” przewyższa amerykański oryginał, ale nie wzbudza emocji

Odkrywanie Cytadeli: Honey Bunny – indyjski odłam serii szpiegowskiej

Pomimo gwiazdorskiej mocy Richarda Maddena i Priyanki Chopry Jonas w oryginalnej serii Citadel , wydaje się, że nie udało się jej przyciągnąć uwagi szerokiej publiczności. Jednak pojawiła się nowa, fascynująca wersja w postaci Citadel: Honey Bunny , indyjskiego spin-offu, w którym występują talenty Varuna Dhawana i Samanthy Ruth Prabhu. Chociaż ta odnoga może nie w pełni uosabiać styl, który kojarzymy z braćmi Russo, znanymi z takich hitów jak Farzi i The Family Man , nadal oferuje wyraźną poprawę w stosunku do swojego amerykańskiego poprzednika.

Richard Madden i Priyanka Chopra Jonas w Cytadeli

Krótki przegląd uniwersum Citadel

Dla tych, którzy nie są zaznajomieni, Citadel przedstawia tajną agencję szpiegowską, która działa niezależnie od jakiegokolwiek państwa, mając na celu zapobieganie lub czasami wywoływanie globalnych kryzysów w imię pokoju. Organizacja, znana ze swoich elitarnych agentów, staje naprzeciwko Manticore, rywalizującej jednostki utworzonej przez potężne rodziny, które realizują podobne ambicje. Główna fabuła koncentruje się na agentach Masonie Kane (w tej roli Madden) i Nadii Sinh (w tej roli Chopra), którzy są nie tylko kolegami, ale także partnerami próbującymi poruszać się w swoim burzliwym życiu osobistym obok swoich ról zawodowych.

Odsłonięcie Cytadeli: Honey Bunny

Citadel: Honey Bunny służy jako opowieść o pochodzeniu postaci z oryginalnej serii, w tym Nadii i jej niesławnego ojca, Rahi Gambhira (Paul Bazely). Seria przybiera nostalgiczny obrót, gdy badamy mniej kompetentną Cytadelę próbującą uzyskać dostęp do technologii, która podniosłaby ich możliwości szpiegowskie, przygotowując grunt pod wyrafinowane operacje, które widzowie rozpoznają z głównej serii.

Samantha Ruth Prabhu i Varun Dhawan w filmie Citadel: Honey Bunny — (Wideo Prime)

Podróże w czasie i dynamika postaci

Akcja rozgrywa się w latach 90. XX wieku, a my poznajemy Rahi Gambhira, znanego również jako Bunny (Dhawan), który jest kaskaderem w dzień, a szpiegiem w nocy, a jego mentorem jest Vishwa (Kay Kay Menon). Bunny, wychowany bez rodziny, znajduje towarzystwo wśród swoich kolegów agentów — Chacko (Shivankit Singh Parihar) i Ludo (Soham Majumdar) — którzy zapewniają mu poczucie przynależności.

Z drugiej strony Honey (Samantha) jest przedstawiana jako osoba, która zmagała się z trudnymi okolicznościami życiowymi. Aspirująca aktorka z południowych Indii niechętnie dołącza do Bunny’ego w jego misji, pokazując, że potrafi sobie poradzić w zdominowanym przez mężczyzn świecie szpiegostwa. Montaż szkoleniowy wyznacza jej ścieżkę do stania się kompetentnym szpiegiem o uderzającej sprawności.

Struktura narracji i głębia emocjonalna

Podobnie jak w oryginalnej Citadel , seria przechodzi między przeszłością — podkreślając ostatnią misję Bunny i Honey — a teraźniejszością, w której Honey ukrywa się ze swoją młodą córką Nadią. Narracja mocno opiera się na powtarzalności historii i więziach rodzinnych, które obejmują pokolenia.

Krytycy mogliby argumentować, że w porównaniu z amerykańskim odpowiednikiem Honey Bunny rzeczywiście poprawia kluczowe elementy, takie jak tempo i połączenie postaci. Co godne uwagi, są tam hołdy dla indyjskiego kina przeplatane z inteligentnymi odniesieniami do kultury popularnej, pokazujące uznanie dla lokalnego opowiadania historii, a jednocześnie przyczyniające się do bogactwa franczyzy.

Chemia postaci i analiza wydajności

Jednym z aspektów, który był nieco rozczarowujący, była chemia między Dhawan i Samanthą jako Honey i Bunny. Podczas gdy obie aktorki dają godne pochwały indywidualne występy, ich romantyczne połączenie wydawało się rozczarowujące. Serialowi brakowało tej wybuchowej iskry widocznej w interakcjach między Choprą i Madden — niezbędnego składnika, który wzmacnia zaangażowanie widzów.

Ponadto relacje między postaciami były płytkie, a przejście do romansu wydawało się nagłe i wymuszone. Pomimo imponujących scen akcji Samanthy, emocjonalne stawki wydawały się płaskie, dając widzom niewiele powodów do inwestowania w osobiste dylematy postaci.

Zaangażowanie wizualne, estetyczne i emocjonalne

Wizualnie Honey Bunny wybiera monochromatyczną paletę, która wydaje się zimna i nieprzyjemna w porównaniu do żywej estetyki swojego poprzednika. Interakcjom między postaciami brakuje oczekiwanego dramatyzmu wysokiego napięcia, co może prowadzić do odłączenia się widzów. Towarzystwo między braćmi zastępczymi, choć zabawne, nie wywołuje wystarczająco silnej reakcji emocjonalnej.

Samantha Ruth Prabhu i Kashvi Majmundar w Cytadeli: Króliczka Miodu — (Wideo Prime)

Wnioski: praca w toku

Podsumowując, chociaż Citadel: Honey Bunny stanowi krok w dobrym kierunku dla serii, nie wykorzystuje w pełni jej potencjału. Narracja oferuje fascynującą perspektywę eksploracji postaci i zawiłą dynamikę, ale ostatecznie nie spełnia swoich ambicji. Istnieje nadzieja na bardziej przekonującą kontynuację, która wykorzysta mocne strony oryginału, jednocześnie rozwiązując jego niedociągnięcia.

Źródło i obrazy