Martha Jones pozostaje jedną z najbardziej kontrowersyjnych towarzyszek Doktora Who . Wprowadzona w erze Dziesiątego Doktora, wykazała się niezwykłą inteligencją, odwagą i zaradnością. Jako studentka medycyny, Martha wniosła świeżą perspektywę i solidny kompas moralny do przygód Doktora. Pomimo wielu godnych pochwały cech i wyjątkowego występu Freemy Agyeman, Martha nigdy nie otrzymała takiego samego poziomu uznania jak towarzyszki takie jak Rose Tyler czy Donna Noble. Sedno tej dysproporcji może leżeć w jednym głównym aspekcie jej łuku charakteru: jej romantycznych uczuciach do Doktora.
Wada w romantycznym łuku Marthy
Dynamika TARDIS: poza romantycznymi uwikłaniami
Jedną z najpoważniejszych pułapek w przedstawieniu Marthy były jej nieodwzajemnione uczucia do Dziesiątego Doktora. Po przejmującym odejściu Rose Tyler pod koniec drugiego sezonu Doktor wszedł w fazę emocjonalnej wrażliwości, wciąż zmagając się ze stratą swojego poprzedniego towarzysza. Przedstawienie Marthy jako postaci o romantycznych skłonnościach stworzyło między nimi nierównowagę. To nie tylko osłabiło łuk charakteru Marthy, ale także przyćmiło jej niezwykłą inteligencję i niezależność .
W swoim debiutanckim odcinku „The Shakespeare Code” Martha wykazała się znaczną ciekawością i szybkim myśleniem, poruszając się po elżbietańskiej Anglii. Niestety, jej chwile geniuszu są często przyćmiewane przez napięcie wynikające z jej nieodwzajemnionej miłości do Doktora. Ta nierównowaga często odciągała ją od jej sprawczości, czyniąc ją mniej przekonującą niż inne towarzyszki, które rozwijały się bez ciężaru romantycznej fabuły pobocznej. Gdyby serial podkreślał Marthę jako przyjaciółkę i równą Doktorowi, jej narracja mogłaby uwypuklić jej rozwój i wyjątkowy wkład w ich przygody.
Siła relacji platonicznych
Odświeżająca zmiana z Donną Noble
W sezonie 4 wejście Donny Noble do TARDIS wprowadziło odświeżającą dynamikę pozbawioną romantycznego napięcia. W przeciwieństwie do Rose i Marthy, Donna utrzymywała platoniczną relację z Doktorem, zdefiniowaną przez przyjaźń, humor i wzajemny szacunek. Ta dynamika pozwoliła jej stać się prawdziwą równą sobie , rzucając wyzwanie Doktorowi i wzmacniając jego charakter poprzez ich partnerstwo.
W „The Fires of Pompeii” współczucie i determinacja Donny zmusiły Doktora do podjęcia działań w celu uratowania rodziny, podkreślając, jak ich przyjaźń wydobyła to, co najlepsze w obu postaciach. Ta platoniczna więź pozwoliła Donnie ewoluować bez przyćmienia przez romantyczne uczucia.
Gdyby Marcie przyznano podobne ramy relacji, jej postać mogłaby w pełni rozwinąć się w wspierającą, ale niezależną towarzyszkę, którą miała być. Wyobraź sobie wersję sezonu 3, w której podróż Marthy charakteryzuje się jej odpornością i samodoskonaleniem — a nie jej niespełnionymi romantycznymi aspiracjami. Taka zmiana mogłaby podnieść jej status jako w pełni zrealizowanej postaci, zamiast spychać ją do roli kogoś okaleczonego przez nieodwzajemnione uczucia.
Uświadomienie sobie prawdziwego potencjału Marthy
Walka o uznanie: odkupienie Marthy
Co ciekawe, gdy Martha powróciła w późniejszych sezonach, Doctor Who pozwolił jej pokazać swoje mocne strony niezależnie od Doktora. W dwuczęściowym odcinku sezonu 4 „The Sontaran Stratagem” i „The Poison Sky” Martha wyłoniła się jako pewna siebie i zdolna oficer UNIT, wolna od cienia uczuć do Doktora. Ta progresja przyniosła poczucie pewności siebie, które wyróżniało ją w tych odcinkach.
Ta trajektoria trwała w „The End of Time”, gdzie Martha walczyła u boku swojego męża i byłego towarzysza Mickeya Smitha, demonstrując swoją ewolucję w niezależną postać. Jednak gdy była już w pełni rozwinięta, jej główna kadencja w świetle reflektorów niestety wyblakła. Podczas gdy jej późniejsze występy uwypukliły jej potencjał, oświetliły również utracone możliwości podczas jej początkowego pobytu w TARDIS.
Martha Jones miała wszystkie cechy wyjątkowej towarzyszki — inteligencję, współczucie, determinację i niezachwiany kompas moralny. Eliminując wątek romantyczny i skupiając się na przyjaźni zbudowanej na wzajemnym szacunku, Martha mogła zostać uhonorowana jako pionierska towarzyszka , która stała ramię w ramię z Doktorem.
Ostatecznie podróż Marthy w Doktorze Who służy jako przejmujące przypomnienie, jak nawet niewielkie zmiany mogą głęboko wpłynąć na dziedzictwo postaci. Nie musiała być zakochana w Doktorze, aby odcisnąć swoje piętno; potrzebowała jedynie okazji, aby zaakceptować swoje prawdziwe ja.
Dodaj komentarz