Peanuts: Świętujemy 10 ponadczasowych komiksów, które niedawno skończyły 30 lat

Chociaż pierwotna publikacja Peanuts już dawno minęła, ikoniczne postacie Charlesa Schulza nadal wywołują emocje u czytelników nawet po dziesięcioleciach. Ponadczasowa natura tych komiksów znajduje odzwierciedlenie w ujmującej postaci Snoopy’ego i jego licznych przygodach, które pozostają ujmujące i zabawne. Dzisiaj mija trzydziesta rocznica dziesięciu klasycznych pasków Peanuts z listopada 1994 r., z których każdy jest pełen śmiechu i charakterystycznego dowcipu, który zjednał sobie pokolenia miłośników twórczości Schulza. Od pełnych zapału poszukiwań nieuchwytnej Wielkiej Dyni przez Linusa po zachwycające eskapady Snoopy’ego z Woodstockiem, paski te oddają istotę tego, co sprawia, że seria jest tak kochana.

Oto dziesięć najzabawniejszych komiksów Peanuts , które w tym miesiącu obchodzą swoje 30-lecie.

10 Alter ego Snoopy’ego, asa lotnictwa z I wojny światowej, spotyka godnego siebie przeciwnika

Pierwsze wydanie: 28 listopada 1994 r.

Peanuts, listopad 1994, Marcie daje Snoopy'emu francuski chleb, a on nie wie, jak włożyć bagietkę do tostera

Ten komiks wprowadza zabawną interakcję między Marcie i Snoopy’m, personą I wojny światowej Flying Ace. Kiedy Marcie serwuje mu piwo korzenne w swojej kuchni, żartobliwie informuje Charliego Browna o obecności Snoopy’ego i jego późniejszej walce o włożenie bagietki do tostera.

9. Linus dowiaduje się, że zwierzęta też mogą być tyranami

Pierwsze wydanie: 6 listopada 1994 r.

Peanuts, listopad 1994, Snoopy i Woodstock śmieją się z Linusa nad Wielką Dynią

W jednym z najbardziej uroczych i psotnych momentów Snoopy i Woodstock drażnią Linusa z powodu jego obsesji na punkcie Wielkiej Dyni. Ich śmiech odbija się echem, gdy Linus zastanawia się, czy zwierzęta naprawdę mogą drwić z ludzi, podkreślając humor w jego często wyśmiewanych przekonaniach.

Niezachwiana wiara Linusa w Wielką Dynię może wydawać się naiwna, jednak skutecznie ukazuje głębię jego postaci i humor, jaki odnajduje w ciągłych rozczarowaniach.

8 Linus dzieli się swoją wspaniałą lornetką do polowania na dynie

Pierwsze wydanie: 1 listopada 1994 r.

Peanuts, listopad 1994, Charlie Brown i przyjaciele szukają Wielkiej Dyni przez lornetkę, podczas gdy Snoopy naśmiewa się z Lucy

Ten komiks kontynuuje temat Wielkiej Dyni, gdy Linus dzieli się swoimi doświadczeniami z Halloween. Jego przyjaciele są niedowierzający wobec jego wysiłków, by dostrzec Wielką Dynię, podczas gdy Snoopy żartobliwie krytykuje pojawienie się Lucy przez lornetkę, demonstrując ich trwającą rywalizację.

7 Peppermint Patty w końcu daje poprawną odpowiedź (w pewnym sensie)

Pierwsze wydanie: 23 listopada 1994 r.

Peanuts, listopad 1994, Peppermint Patty mówi, że w szkole odpowiedzią jest Charles Dickens i mówi, że prędzej czy później odpowiedzią zawsze będzie Charles Dickens

W nieoczekiwanym zwrocie akcji Peppermint Patty z powodzeniem odpowiada na pytanie w klasie. Kiedy jej nauczycielka pyta klasę, Peppermint Patty zaskakuje wszystkich, mówiąc „Charles Dickens”. Jej rozumowanie — że każde doświadczenie szkolne ostatecznie prowadzi do takiej odpowiedzi — wnosi do komiksu lekką mądrość.

6 Woodstock traci radość latania

Pierwsze wydanie: 9 listopada 1994 r.

Peanuts, listopad 1994, Snoopy pyta Woodstocka, jak wygląda latanie nad chmurami i mówi, że nie powinien był zamykać oczu, kiedy to robił

W eksploracji przyjaźni Snoopy pyta o latanie ponad chmurami, ubolewając, że Woodstock zamknął oczy podczas tego doświadczenia. Ta wymiana zdań podkreśla ich wyjątkową więź, ujawniając, jak komunikują się w sposób wykraczający poza język.

5 Powtórka nie pozwoli Charlie Brownowi powstrzymać się od Snoopy’ego

Pierwsze wydanie: 17 listopada 1994 r.

Peanuts, listopad 1994, powtórka z pytaniem Charliego Browna, czy Snoopy może grać, a gdy Charlie Brown nie jest pewien, pyta, czy jest agentem Snoopy'ego

Kiedy Rerun podchodzi do Charliego Browna, okazuje duże zainteresowanie zabawą ze Snoopym. Jego bezczelne pytanie o Charliego Browna jako „agenta” Snoopy’ego pokazuje jego żywiołową osobowość. Pragnienie towarzystwa Reruna prowadzi do fabuły, która ostatecznie osiąga punkt kulminacyjny w specjalnym programie telewizyjnym z 2003 roku I Want a Dog for Christmas, Charlie Brown .

4 Snoopy spycha Woodstock na drugi plan

Pierwsze wydanie: 5 listopada 1994 r.

„Fistaszki”, listopad 1994 r., Snoopy daje Woodstockowi torebkę herbaty, a on upada, trzymając ją

W tym komediowym pasku Snoopy prosi Woodstocka o pomoc w przygotowaniu herbaty, ale ptak zmaga się z ciężarem torebki herbaty, humorystycznie się przewracając. Ten moment odzwierciedla trwałą lojalność ich przyjaźni i chęć Woodstocka do pomocy Snoopy’emu pomimo jego ograniczeń.

3 Snoopy doznaje druzgocącego urazu (czy na pewno?)

Pierwsze wydanie: 2 listopada 1994 r.

Peanuts, listopad 1994, liść spada na głowę Snoopy'ego, a on mówi: Auć

W komiksie, który w żartobliwy sposób nawiązuje do jesieni, Snoopy dramatycznie reaguje na liść lądujący na jego nosie, mówiąc przesadnie: „Auć”. Ta humorystyczna odpowiedź zaprzecza zamiłowaniu Snoopy’ego do żywych marzeń, przypominając czytelnikom o jego wyobraźniowej i kapryśnej osobowości.

2 Sprawozdanie szkolne Peppermint Patty poszło bardzo źle

Pierwsze wydanie: 21 listopada 1994 r.

Peanuts, listopad 1994, Peppermint Patty zmaga się z przygotowaniem sprawozdania na temat Trzech Małych Świnek i ujawnia, że napisała je, idąc na przód sali

Brak przygotowania Peppermint Patty przebija się w tym komiksie, gdy przegląda szkolne wypracowanie o Trzech Małych Świnkach i przyznaje, że napisała je „podczas chodzenia od ławki do przodu klasy”. To humorystyczne nawiązanie do powszechnego problemu uczniów zmagających się z konsekwencjami odkładania spraw na później.

1 Powtórka ujawnia jego myśli na temat koca Linusa

Pierwsze wydanie: 16 listopada 1994 r.

Peanuts, listopad 1994, powtórka, w której Linus komentuje, że nie potrzebuje kocyka bezpieczeństwa, takiego jak Linus, a Linus zarzuca na niego swój koc

W tym ostatnim komiksie Rerun wyraża swoje poglądy na temat przywiązania Linusa do kocyka bezpieczeństwa. Jego bezpośrednie uwagi o tym, że nie potrzebuje go, wywołują natychmiastową reakcję u Linusa, który przykrywa głowę Reruna swoim kocem. Ta wymiana zdań ilustruje trwającą dynamikę w rodzinie Van Pelt i pokazuje charakterystyczny dla Schulza humor w eksplorowaniu dziecięcych niepewności.

Źródło i obrazy