
Minęło prawie siedem lat, odkąd Mumford & Sons ostatni raz zaszczycili scenę muzyczną, a oczekiwanie w końcu dobiegło końca wraz z ich najnowszym albumem, Rushmere. To wydanie oznacza znaczący rozdział dla zespołu, który obecnie działa jako trio z głównym wokalistą Marcusem Mumfordem u boku byłych członków Bena Lovetta i Teda Dwayne’a. Ich powrót następuje po znaczących zmianach w składzie, a ich współpraca z uznanym producentem Dave’em Cobbem — znanym ze współpracy z takimi artystami jak Brandi Carlile i Chris Stapleton — zaowocowała potężnym nowym kierunkiem muzycznym.
Odkrywając na nowo swoje korzenie inspirowane folkiem, Mumford & Sons prezentuje album wypełniony dziesięcioma utworami, które prezentują ich charakterystyczne brzmienie. Z mieszanką wpływów Americana i bluegrass, Rushmere obejmuje również bardziej emocjonalny i kontemplacyjny ton akustyczny, przygotowując grunt pod długo oczekiwany powrót.
11 Tam, gdzie jego miejsce
Miękka i introspektywna kołysanka
Utwór „Where It Belongs” oferuje przejmującą zmianę tempa, będąc najbardziej oszczędnym utworem na albumie. Ten utwór przypomina stronę z osobistego dziennika zespołu, ponieważ delikatny wokal Marcusa Mumforda przeplata się z delikatną gitarą akustyczną i fortepianem. W przeciwieństwie do bardziej energicznych utworów z Rushmere, ten przypominający kołysankę utwór podkreśla delikatność przekazu, szczególnie w refrenie:
„Kiedy mówisz, czy myślisz, że mógłbyś to zrobić uprzejmie
Czy może przytłacza Cię gniew?
A gdy jesteś słaby, czy kiedykolwiek myślisz o życiu na dziko?
I pozwolisz, żeby twój gniew poszedł do piekła?
Tam, gdzie jego miejsce”
Choć utwór „Where It Belongs” jest niewątpliwie piękny i rozdzierający serce, może wydawać się mniej wpływowy w porównaniu do niektórych innych utworów z tego samego albumu.
10 Monochromatyczny
Mroczna i refleksyjna melodia
W pokazie ich łagodniejszej wrażliwości „Monochrome” lśni jako akustyczny hit albumu. Utwór zawiera gitarę akustyczną graną palcami, uzupełnioną delikatnym fortepianem, tworząc kojące tło, podczas gdy potężny zakres wokalny Mumforda zajmuje centralne miejsce. Płynnie przechodząc od przyciszonych szeptów do wznoszących się nut, jego przekaz pogłębia emocjonalny rezonans utworu.
9 Poddanie się
Powrót do korzeni indie folk
„Surrender” pokazuje, jak zespół nawiązuje do swoich początków indie folk. Czerpiąc inspirację z ich wcześniejszych dzieł, Sigh No More i Babel, ten pełen życia utwór oddaje podnoszące na duchu rytmy charakterystyczne dla ukochanego ruchu indie folk z lat 2010. Dynamiczny rozwój utworu kulminuje w wylewnym refrenie, gdy Mumford pewnie ogłasza:
„Rozłóż mnie na części i złóż z powrotem”
Poddaję się, poddaję się teraz
I trzymaj mnie w obietnicy wieczności
Poddaję się, poddaję się teraz”
8 Kontynuuj
Zamknięcie rekordu z nadzieją
Gdy Rushmere dobiega końca, „Carry On” oferuje pełne nadziei rozwiązanie. Odzwierciedlając introspektywną atmosferę otwierającego album utworu „Malibu”, ten końcowy utwór pozostawia słuchaczy z podniesionym duchem, zachęcając do wytrwałości w obliczu wyzwań życiowych. Piosenka uchwyca istotę ludzkiego doświadczenia, wzywając jednostki do cieszenia się każdą chwilą.
W jednym z najbardziej inspirujących wersów albumu Marcus śpiewa: „Jeśli tak wygląda dryfowanie, wolę tę ciemność od każdego światła, jakie rzucisz”.Po ostatnim refrenie utwór kończy się donośnym instrumentalnym fragmentem, nawiązującym do gitary akustycznej, która zapoczątkowała album.
7 Krew na stronie
Nieoczekiwany moment współpracy
Współpracując z piosenkarką Madison Cunningham, „Blood On The Page” przyjmuje kreatywny zwrot w swoim podejściu opartym na współpracy. Zamiast typowego podziału zwrotek, obaj muzycy dzielą się światłem reflektorów, tworząc harmonijne połączenie swoich głosów. Eteryczne tony Cunningham uzupełniają głosy Mumforda, tworząc charakterystyczne brzmienie.
Pomimo wyzwań przedstawionych w narracji, miłość duetu trwa. Piosenka wymownie przekazuje złożoność związku dotkniętego zewnętrznymi naciskami, a ich przeplatające się wokale symbolizują ich wysiłki w celu pokonania przeszkód:
„Zadzwoń do mnie późno
Zadzwoń do mnie kiedy tylko chcesz”
6 Kotwica
Arcydzieło kinematografii i atmosfery
Mocno zaskakując publiczność, „Anchor” wyróżnia się jako filmowy klejnot na Rushmere. Utwór z minimalną gitarą akustyczną i emocjonalnym wokalem Mumforda ewoluuje w orkiestrowe doświadczenie z podkładem skrzypcowym, tworząc urzekającą atmosferę. Stopniowa orkiestrowa budowa wywołuje głębokie emocje, kulminując w spokojnym zakończeniu, gdy Mumford delikatnie śpiewa: „Oh, my love. Hold me fast”.To przejmujące outro przypomina nawet tematy z ich poprzedniego hitu „Hopeless Wanderer”, dodatkowo wzbogacając emocjonalną głębię utworu.
4 Malibu
Emocjonalne otwarcie płyty
Nadając ton Rushmere, otwierający utwór „Malibu” prezentuje charakterystyczny styl zespołu. Jest to introspektywny utwór, który zawiera nadzieje i refleksje na temat dalszej podróży. W ogłoszeniu prasowym Marcus Mumford podzielił się swoimi odczuciami na temat tego utworu jako pierwszego, który napisali razem po ponownym spotkaniu w Los Angeles na początku 2023 roku:
„Malibu” to była pierwsza piosenka, którą napisaliśmy, kiedy znów się zeszliśmy. Piosenka po prostu wydawała się być nasza, a proces nagrywania jej z Dave’em uchwycił ją w sposób, który sprawił, że poczuliśmy, że musi otwierać Rushmere. Uwielbiamy ją”.
Fani przyjęli piosenkę z entuzjazmem, gdy została wydana jako główny singiel, dając wgląd w ewoluujące brzmienie, które w dalszym ciągu definiuje Mumford & Sons.
3 Rushmere
Genialnie hymniczny utwór tytułowy
Tytułowy utwór albumu, „Rushmere”, jest poruszającym hymnem, który powraca do korzeni zespołu, przepełnionych folkiem. Jako ich pierwsze duże wydawnictwo od prawie siedmiu lat, piosenka oferuje fanom wnikliwy podgląd tego, co czeka Mumford & Sons. Wydarzenie z okazji wydania w Londynie, któremu towarzyszył sugestywny teledysk, uchwyciło autentyczne reakcje fanów i przyjaciół, gdy po raz pierwszy zetknęli się z piosenką, ujawniając głęboki emocjonalny wpływ, jaki melodia może mieć na życie.
Wideo ilustruje surową moc muzyki, pokazując, jak pojedynczy utwór może wywołać prawdziwe emocje, od chwil pełnych łez po radosne wyrażenia. Takie reakcje podkreślają znaczenie „Rushmere” i zapowiadają triumfalny powrót ukochanego zespołu.
2 Karolina
Namiętna i radosna piosenka na lato
Drugi utwór, „Caroline”, emanuje radością dzięki optymistycznemu brzmieniu, które przywołuje wspomnienia letnich podróży samochodem. Mocny głos Marcusa Mumforda pewnie niesie piosenkę, prowadząc do zaraźliwego refrenu, który rezonuje ze słuchaczami:
„Caroline, możesz iść swoją drogą
Ale moja twarz będzie za tobą podążać i wypełniać twoje sny”
„Caroline” prezentuje urzekający kontrast między żywiołowymi instrumentalami a refleksyjnymi tekstami. Podczas gdy optymistyczna gitara akustyczna sugeruje beztroski klimat, narracja zagłębia się w ból serca gasnącej miłości, podkreślając słodko-gorzką decyzję o rozstaniu. Ostatecznie piosenka emanuje optymizmem, ponieważ narrator przyjmuje swoją własną ścieżkę naprzód.
1 Prawda
Uderzające połączenie folku i rocka
Wśród wyróżniających się momentów Rushmere znajduje się utwór „Truth”, mistrzowskie połączenie folk rocka. Zespół mistrzowsko łączy swój charakterystyczny styl bluegrass z porywającym riffem gitarowym, natychmiast przykuwając uwagę słuchacza. Utwór rozpoczyna się porywającym, bluesowym wstępem, który buduje napięcie w kulminacyjnym instrumentalnym segmencie, czyniąc go kluczowym momentem na albumie.
Teksty odzwierciedlają niezłomne wartości narratora, takie jak uczciwość i lojalność, gdy rozmyśla o doświadczeniach z osobami pozbawionymi podobnej integralności. Gdy dystansuje się od przeszłych zdrad, utwór zawiera jeden z najbardziej wpływowych wersów albumu:
„Nie zostawiaj kłamców w uczciwych miejscach”
Tą śmiałą deklaracją Mumford & Sons umacniają swoją pozycję wybitnych postaci w gatunku folk rock i zapowiadają obiecującą ewolucję w swojej artystycznej podróży.
Dodaj komentarz ▼