Wyjątkowy urok The Boys tkwi w jego śmiałym sprzeciwie wobec konwencjonalnych konwencji superbohaterów. W krajobrazie przesyconym opowieściami o superbohaterach widzowie coraz częściej szukają nowych perspektyw i odważnych interpretacji tych fantastycznych krain. Seria komiksów Gartha Ennisa, Daricka Robertsona i Russa Brauna, The Boys , mistrzowsko spełnia to pragnienie, dostarczając subwersywny zwrot akcji, który zarówno bawi, jak i prowokuje do myślenia.
Sercem The Boys jest żartobliwa krytyka archetypowego superbohatera, który jest często postrzegany jako szlachetna postać walcząca ze złą wolą. Ta fabuła intrygująco zmienia ramy tej koncepcji, podkreślając moralny upadek i korupcję, z którymi ci tak zwani bohaterowie spotykają się w dążeniu do sprawiedliwości.
Istnieje jednak bogatszy wymiar pod tym głównym tematem: przenikliwa analiza roli superzłoczyńcy w gatunku superbohaterskim. Ten alternatywny pogląd odzwierciedla narrację „bohater stał się łotrem”, ale oferuje angażującą, choć niedostatecznie zbadaną perspektywę, która dodaje głębi kusząco niekonwencjonalnej fabule.
W „Chłopakach” zło jest dobre, a dobro jest złe
Nic nie jest takie, jak się wydaje w podziale bohaterów i złoczyńców w „The Boys ”
Tradycyjne opowieści o superbohaterach często twierdzą, że superbohaterowie istnieją, aby udaremniać działania superzłoczyńców — tych złośliwych jednostek, których znaczne zasoby pozwalają im z łatwością prześcignąć zwykłych funkcjonariuszy organów ścigania. Opiera się to na założeniu, że superzłoczyńcy są z natury przestępcami, definiowanymi przez ich gotowość do wyrządzania krzywdy dla osobistej korzyści. W kontekście tego gatunku termin „super” wskazuje na poziom nikczemności, z którym normy społeczne rzadko się spotykają.
Zainspirowana oryginalnymi dziełami Ennisa, Robertsona i Brauna, telewizyjna adaptacja The Boys , dostępna teraz na Amazon Prime, odzwierciedla tę złożoność. Pozostając wiernym swojemu wywrotowemu etosowi, serial w sposób eksponowany przedstawia superbohaterów, jednocześnie pomysłowo odwracając scenariusz w kwestii superzłoczyńców. Zamiast przedstawiać typowego złoczyńcę, tak zwani „superzłoczyńcy” są w rzeczywistości superbohaterami . Ci bohaterowie nie są złośliwi; zamiast tego są dobrze nastawionymi osobami oddanymi ratowaniu świata, podobnymi do bardziej tradycyjnych postaci, takich jak Superman czy Spider-Man. Jednak ich nieustępliwe dążenie do sprawiedliwości nieuchronnie prowadzi ich do konfliktu z Vought, korporacją odpowiedzialną za ich zdolności. Ta pełna niuansów reprezentacja zaciera granice między tym, kim naprawdę są prawdziwi bohaterowie i złoczyńcy.
Kiedy te supermocne jednostki decydują się ominąć dyrektywy korporacyjne i działać niezależnie, pojawiają się reperkusje. W standardowym środowisku korporacyjnym mogą się one objawiać grzywnami, zawieszeniami, a nawet zwolnieniami. Jednak w świecie pracowników Vought obdarzonych supermocami sytuacje te stają się o wiele bardziej skomplikowane. Wkracza Siódemka: elitarny zespół supermocnych jednostek Vought, całkowicie oddanych mantrze „Keep Vought Great Forever” i pragnących zapewnić, że ich plan zostanie zrealizowany, bez względu na koszty.
Chłopięca wersja korporacyjnych superbohaterów ma nieograniczony potencjał
W tej opowieści o superbohaterach jest prawdziwe znaczenie
Pod wpływem wszechobecnego autorytetu Vought, każdy niepokorny superpracownik jest szybko określany przez media mianem „superzłoczyńców”, etykieta, która dla każdego prawdziwego złoczyńcy byłaby postrzegana jako „fałszywe wiadomości”. Natomiast superbohaterowie, których zadaniem jest powściągnięcie tych zbłąkanych pracowników — Siódemka — są gloryfikowani jako wzory cnót, mimo że ich główną rolą jest personel ochrony korporacyjnej . Co godne uwagi, Siódemka wykazuje znacznie większe zaangażowanie w system Vought. Przede wszystkim ich uwaga jest wyraźnie oderwana od dążenia do prawdy, sprawiedliwości i dobrobytu publicznego.
Ta fabuła wprowadza angażujący zwrot akcji, w którym dobrze intencjonowani bohaterowie są oczerniani za łamanie korporacyjnych nakazów, podczas gdy Siódemka, pomimo swoich superbohaterskich tytułów, działa jako korporacyjni egzekutorzy. Dla entuzjastów komiksów nic nie jest bardziej fascynujące niż narracja, w której koncepcja „superbohatera” staje się jedynie fasadą stworzoną przez nastawioną na zysk korporację. Kontrola Vought nad narracjami o superbohaterach jest przykładem tego, jak prawdziwe firmy tworzą historie, aby zachować swoją pozycję rynkową.
Pomimo radykalnego pierwotnego pomysłu, The Boys powraca do znanych tropów
Co powinien zrobić superbohater, gdy superbohaterowie są ścigani jak złoczyńcy?
Jednak w pogoni za prowokującą do myślenia opowieścią The Boys ostatecznie wraca do wyświechtanego motywu absolutnej władzy, która deprawuje nawet najbardziej cnotliwych bohaterów. W miarę rozwoju narracji, pomimo początkowej obietnicy bardziej złożonego badania superzłoczyńców jako postaci buntowniczych, uwaga coraz bardziej przesuwa się na Siódemkę i ich zepsute zachowania, stawiając odpowiedzialność ponad bogatszą złożoność złoczyństwa.
Ten zwrot narracji nie umniejsza genialności The Boys , ale raczej stanowi straconą okazję do przedstawienia bardziej przekonującej krytyki gatunku superbohaterskiego. Biorąc pod uwagę założenia Ennisa i Robertsona, których celem było zdefiniowanie na nowo superzłoczyńców, zwrot w stronę standardowych konstrukcji narracyjnych wydaje się zniechęcający. Powracając do tradycyjnych tropów, The Boys podważa swój potencjał do przenikliwego komentarza społecznego.
Serię komiksów The Boys można obecnie kupić w wydawnictwie Dynamite.
Powiązane artykuły:
Odkrywamy Crimefighters Incorporated: Prequel The Boys ujawnia jeden z najbardziej zagadkowych zespołów w serii
4:05
Dlaczego sojusznik Zielonej Latarni ma najtragiczniejszą historię w komiksach DC, przepraszam Batmanie
3:40
X-Men przygotowują się na Cyclops kontra Havok: Ostateczna rywalizacja rodzeństwa rozgrywa się w Marvelu
3:07
Dodaj komentarz