Dziedzictwo Pete’a Seegera: Co wydarzyło się po jego drodze do sławy

UWAGA: Artykuł zawiera spoilery do filmu A Complete Unknown .

Wprowadzenie do Całkowicie nieznanego

Nowy film biograficzny A Complete Unknown , którego premiera odbyła się w Boże Narodzenie 2024 r., zagłębia się w życie kultowego piosenkarza folkowego Boba Dylana, znakomicie sportretowanego przez Timothée Chalameta. Jedną z głównych postaci przedstawionych obok Dylana jest legendarny Pete Seeger, grany przez Edwarda Nortona. Ten film nie tylko podkreśla drogę Dylana do sławy, ale także reinterpretuje kluczowe momenty jego życia i kariery, oferując kreatywne spojrzenie na wydarzenia historyczne.

Krótki rzut oka na odbiór filmu

Wyreżyserowany przez cenionego Jamesa Mangolda — znanego z pracy nad filmami Ford v. Ferrari i Logan — A Complete Unknown zdobył uznanie krytyków. Może pochwalić się wynikiem 79% na Rotten Tomatoes, a także imponującym wynikiem 95% wśród widzów. Film jest obecnie w gronie nominowanych do kilku prestiżowych nagród, w tym trzech Złotych Globów za najlepszy film dramatyczny, najlepszego aktora dla Chalameta i najlepszego aktora drugoplanowego dla Nortona. Akcja rozgrywa się w pierwszych latach życia Dylana w Nowym Jorku, gdy staje się on lokalną sensacją, w czym znacząco pomagają mu Seeger i jego idol, Woody Guthrie.

Eksploracja muzycznego dziedzictwa Pete’a Seegera po 1965 roku

Po odegraniu kluczowej roli w rozwoju kariery Dylana, Pete Seeger nadal rozwijał się jako artysta solowy. Podczas gdy A Complete Unknown nawiązuje do rzekomej dezaprobaty Seegera dla elektrycznej zmiany Dylana podczas Newport Folk Festival w 1965 r., należy pamiętać, że Seeger był zagorzałym zwolennikiem ewolucji Dylana. Jego własny repertuar muzyczny obejmuje ponadczasowe klasyki, takie jak „Where Have All the Flowers Gone?” , „If I Had a Hammer (The Hammer Song)” i „Turn! Turn! Turn! (To Everything There Is a Season)” .

Orędownictwo poprzez muzykę

Dziedzictwo Seegera jest dodatkowo wzbogacone przez jego zaangażowanie w sprawy społeczne i środowiskowe. Aktywny w protestach antywojennych — szczególnie podczas wojny w Wietnamie — jego piosenki takie jak „Beans in My Ears” i „Waist Deep in the Big Muddy” krytykowały zaangażowanie wojska. Świadectwem jego wpływu było jego przewodzenie ogromnej demonstracji z udziałem 500 000 osób w Waszyngtonie w 1969 r., podczas której uczestnicy śpiewali „Give Peace a Chance” Johna Lennona. Co godne uwagi, Seeger pozostał głośnym krytykiem konfliktów, w tym wojny w Iraku w 2003 r. Jego kariera odżyła w 2008 r. wraz z wydaniem At 89 , co oznaczało jego pierwszy album od ponad dekady, na którym pojawił się w Late Show with David Letterman .

Refleksje Seegera na temat elektrycznej zmiany Dylana

Film przedstawia głośny incydent na Newport Folk Festival, gdzie Seeger rzekomo próbował przekonać Dylana do porzucenia swojego elektrycznego zestawu. Jednak w liście skierowanym do Dylana w 1990 r. Seeger wyjaśnił, że jego intencje zostały źle zrozumiane. Wyraził swoją frustrację z powodu złej jakości dźwięku, stwierdzając,

„Wściekłem się z powodu zniekształconego dźwięku – nikt nie był w stanie zrozumieć słów piosenki 'Maggie’s Farm’.”

Rzut oka na przeprosiny Seegera

W swoim liście Seeger przyznał,

„Mój wielki błąd polegał na tym, że nie rzuciłem wyzwania ze sceny tym nielicznym głupcom, którzy mnie wygwizdywali”.

Dziedzictwo i wpływ Pete’a Seegera

Pete Seeger zmarł w wieku 94 lat 27 stycznia 2014 r. w swoim rodzinnym mieście Nowym Jorku, gdzie urodził się w 1919 r. Jego śmierć wywołała hołdy ze strony muzyków i wybitnych osobistości, w tym prezydenta Baracka Obamy, który uhonorował go mianem „kamertonu Ameryki”, chwaląc jego wiarę w moc muzyki w napędzaniu zmian społecznych. Seeger wystąpił również na inauguracji Obamy u boku Bruce’a Springsteena, prezentując swój nieprzemijający wpływ.

Hołdy i pamięć o Seegerze

Na pamiątkę jego zasług, niedługo po jego śmierci wydano album zatytułowany For Pete’s Sake , co dodatkowo umocniło jego dziedzictwo, prawie pięćdziesiąt lat po wydarzeniach przedstawionych w A Complete Unknown .

Źródła: Far Out, Archiwa Narodowe

Źródło i obrazy