Znaczenie losu hrabiego Orloka w zakończeniu Nosferatu wyjaśnione przez Roberta Eggersa

Ostrzeżenie: Poniżej znajdują się istotne SPOILERY dotyczące filmu Nosferatu z 2024 roku!

Głęboko zagłębiając się w ostateczny los hrabiego Orloka Billa Skarsgårda, scenarzysta i reżyser Robert Eggers rzuca światło na zakończenie filmu, przeplatając je z oryginalnym materiałem źródłowym i jego znaczeniem dla rozwoju postaci. Ten wyczekiwany gotycki horror jest współczesnym remakiem klasyka FW Murnaua z 1922 roku, który sam w sobie był nieautoryzowaną adaptacją kultowej powieści Brama Stokera, Dracula .

Los Orloka w Nosferatu

Kiedy Nosferatu Eggersa w końcu trafiło do kin, reżyser poświęcił czas na omówienie pamiętnego zakończenia filmu w wywiadzie dla The New York Times . Podkreślił, jak ważne jest, aby hrabia Orlok doświadczył wschodu słońca w swoich ostatnich chwilach. Ten wybór jest nie tylko wierny materiałowi źródłowemu, ale także zgodny z tradycyjnym folklorem wampirów, który przedstawia wyraźny powód śmierci Orloka.

Na koniec muszę mieć piękny wschód słońca. Film Murnaua jest często uznawany za twórcę mitu, że wampir może zostać zabity przez słońce. Ale w folklorze jest tak, że wampir musi być w grobie, gdy tylko zapieje kogut. Więc to nie światło słoneczne go zabija. To czystość świtu.

Wzmocnienie Ellen w nowym zakończeniu

W nowej interpretacji Eggersa Orlok jawi się jako bardziej groźna i przerażająca postać niż ta, którą w oryginale stworzył Max Schreck . Jego przerażająca obecność prześladuje Ellen (w tej roli Lily-Rose Depp), podkreślając trudną sytuację postaci i jej transformację z ofiary w zwycięzcę. W przeciwieństwie do oryginału, nowa narracja eksploruje siłę Ellen, ukazaną poprzez jej zdolność do odzyskania życia w blasku słońca u boku Thomasa (Nicholas Hoult).

Film wzmacnia pogląd, że tylko dziewica o czystym sercu może pokonać wampira . Ten aspekt głęboko rezonuje z podróżą Ellen — tematycznym połączeniem wzmocnionym przez jej pełną miłości relację z Thomasem. Pomimo wczesnego wpływu Orloka i chaosu, jaki wnosi do jej życia, Ellen ostatecznie triumfuje, wykazując znaczący rozwój charakteru i odporność.

Analiza głębszego znaczenia zakończenia Nosferatu

Opowieść Roberta Eggersa o Nosferatu wykracza poza zwykłe odrodzenie filmu z 1922 r. Integruje elementy z różnych aspektów wiedzy o wampirach, prezentując bogatą mozaikę wpływów. Projekt Orlok i niektóre rytmy narracji nawiązują zarówno do Draculi Stokera , jak i innych tradycji wampirycznych, pozwalając Eggersowi stworzyć kinowe doświadczenie, które celebruje ewolucję gatunku.

Zakończenie filmu, mocno zakorzenione w folklorze, jeszcze bardziej wzmacnia implikacje zwycięstwa Ellen, czyniąc je zarówno przejmującym, jak i wieloaspektowym. To podejście odzwierciedla poświęcenie Eggersa ponownemu odwiedzeniu i ponownej interpretacji Nosferatu , zapewniając, że znajdzie on oddźwięk zarówno wśród współczesnych widzów, jak i entuzjastów klasycznego horroru.

Więcej szczegółów znajdziesz w The New York Times .

Źródło i obrazy