Powody, dla których Bob Dylan został wygwizdany na Newport Folk Festival w 1965 r.

A Complete Unknown szybko przykuło uwagę krytyków i widzów, prezentując żywy portret rodzącej się kariery Boba Dylana na początku lat 60. Ten film biograficzny opowiada o transformacyjnej podróży Dylana, który stał się kluczową postacią w amerykańskim renesansie muzyki folkowej, wynosząc ten gatunek na czoło kultury popularnej. Film wiernie odzwierciedla artystyczne dziedzictwo Dylana, jednocześnie angażując nową publiczność jego głębokim wpływem na historię muzyki.

Pomimo obecnego statusu jednego z największych autorów tekstów piosenek w historii muzyki, Bob Dylan był kiedyś postrzegany jako postać kontrowersyjna w społeczności muzyki folkowej. Na początku lat 60. muzyka folkowa często walczyła o szacunek, a Dylan był jednym z pierwszych, którzy spopularyzowali jej unikalne brzmienia w ośrodkach miejskich, takich jak Nowy Jork. Jego twórcza ewolucja była pełna wyzwań, często spotykając się z reakcją na odważne kierunki artystyczne, które obrał. Punkt kulminacyjny tych napięć jest przejmująco zilustrowany w A Complete Unknown, szczególnie podczas jego kontrowersyjnego występu na Newport Folk Festival.

Buczenie w Newport: Zmiana na brzmienia elektryczne

Odejście Dylana od tradycyjnego folku

Podczas swojego słynnego występu w Newport w 1965 r. Dylan spotkał się z wrogą reakcją, a część publiczności wygwizdywała go ze sceny po zaledwie kilku utworach. Głównym katalizatorem tej reakcji jest powszechnie przypisywane przejście Dylana od akustycznej muzyki folkowej, która pierwotnie przyniosła mu uznanie, do brzmienia elektrycznego, które odbiegało od korzeni folkowych. Jego wybór debiutu Sunburst Fender Stratocaster był przykładem tej zmiany, oznaczającej postrzegane porzucenie tradycyjnej muzyki folkowej na rzecz bardziej komercyjnego stylu rockowego.

Pomimo początkowej reakcji, ten przełomowy moment okazał się korzystny dla kariery Boba Dylana. Po Newport Folk Festival wydał niektóre ze swoich najbardziej kultowych albumów, w tym Bringing It All Back Home , Highway 61 Revisited i Blonde on Blonde , które wspólnie umocniły jego status ikony muzyki. Jego późniejsze dzieła, takie jak Blood on the Tracks , pokazały jego pełne przyjęcie elektrycznych dźwięków, jeszcze bardziej umacniając jego dziedzictwo w historii muzyki.

Alternatywne teorie stojące za buczeniem w Newport

Perspektywa Ala Koopera na temat frustracji tłumu

Bob Dylan gra ze swoim zespołem w filmie A Complete Unknown — Zdjęcie dzięki uprzejmości Searchlight Pictures

Jednakże powody negatywnego odbioru występu Dylana w Newport przez publiczność mogą nie wynikać wyłącznie ze zmiany jego muzycznej postawy. W wywiadzie dla OpenVault muzyk Al Kooper, który dzielił scenę z Dylanem w 1965 roku, zasugerował, że niezadowolenie publiczności wynikało w dużej mierze z krótkości jego występu, który trwał zaledwie 15 minut. Z kolei wielu mniej znanych wykonawców grało znacznie dłuższe sety, pozostawiając fanów z poczuciem oszukania. Kooper zauważył: „Bob Dylan wychodzi i gra przez 15 minut i… wszyscy oszaleli. Nie dlatego, że grał na gitarze elektrycznej. Ale dlatego, że zapłacili tyle pieniędzy i usłyszeli 15 minut Boba Dylana”.

Ostatecznie niezadowolenie otaczające występ Dylana w Newport prawdopodobnie wynikało z połączenia kilku czynników. Podczas gdy jego decyzja o przyjęciu gitary elektrycznej wywołała znaczącą dyskusję, krótki czas trwania jego występu przyczynił się do rozczarowania odczuwanego przez publiczność. Ten krytyczny moment został odnotowany w A Complete Unknown , chociaż film koncentruje się głównie na doświadczeniach Dylana poprzedzających jego występ w Newport.

Źródło i obrazy