Prawda o sile Popeye’a: to nie tylko szpinak w puszce

Niezwykła sprawność fizyczna Popeye’a, słynnie przypisywana jego miłości do konserwowanego szpinaku, stała się trwałym elementem kultury popularnej. Nawet po prawie stu latach od jego debiutu to powiązanie pozostaje powszechnie rozpoznawalne. Jednak w zaskakującym zwrocie akcji siła ikonicznego żeglarza pochodziła z zupełnie innego źródła podczas jego inauguracyjnego występu — z pocierania głowy kury.

Ta osobliwa historia pochodzenia została po raz pierwszy zilustrowana w wydaniu komiksu Thimble Theater z 11 czerwca 1929 r., w którym przedstawiono Popeye’a i jego zespół postaci. W tamtych wczesnych dniach to „wiffle hen” dawała Popeye’owi siłę, gdy pocierał jej głowę, aby uzyskać szczęście.

Popeye przeżywa postrzelenie kilkanaście razy, pocierając głowę kury

Ten osobliwy rytuał pozwolił Popeye’owi przetrwać wielokrotne postrzelenie przez przeciwnika, którego ostatecznie pokonał. Ta absurdalność podkreśla niezwykłe początki postaci, jednocześnie wzbudzając ciekawość, dlaczego szpinak ostatecznie stał się synonimem nadludzkich zdolności Popeye’a.

Oryginalne źródło siły Popeye’a: Wiffle Hen

„Kurka Wiffle” i jej ulotna sława

Znajomość komediowych eskapad Popeye’a trwa od pokoleń, pokazując zamiłowanie franczyzy do absurdalnego humoru. W szczytowym momencie opowieści o Popeye’u są uroczą parodią podróży bohatera, obejmującą wszystko, od wezwania do działania po jego ostateczny triumf nad wrogami. Jednak retrospektywne spojrzenie na oryginalną narrację ujawnia bardziej dziwaczną postać, w szczególności charakteryzującą się „pocieraniem wiffle dla szczęścia”, wykazującą stopień niezniszczalności przypominający współczesnych superbohaterów.

Choć kura była zabawnym źródłem siły, szybko pojawiła się lepsza alternatywa. Pierwotne hasło tej postaci, „Kilka kul mniej więcej mnie teraz nie powstrzyma”, po którym następuje stanowczy okrzyk „WHIFFLE!”, opowiada się za absurdalnym humorem, który zabarwiał komiksy z początku XX wieku. Jednak wkrótce stało się jasne, że takie elementy nie utrzymają trwałego uroku tej postaci.

Trwały wpływ szpinaku na spuściznę Popeye’a

Popeye dumnie kroczący naprzód, eksponując swoje potężne, umięśnione przedramiona

Pierwotne źródło mocy Popeye’a, „wiffle hen”, ostatecznie było bardziej puentą niż trwałym elementem postaci. Przyjmując szpinak jako nowe źródło siły, twórcy nieświadomie ugruntowali status Popeye’a jako ikony kulturowej. W ten sposób pokolenia rodziców wykorzystywały jego miłość do szpinaku jako środek do zachęcania swoich dzieci do zdrowych nawyków żywieniowych.

Przejście na konserwowy szpinak nie tylko podniosło popularność Popeye’a, ale także nadało jego postaci społeczne znaczenie, którego absurdalność „kury wiffle” nigdy nie mogłaby osiągnąć. Podczas gdy Popeye szybko znalazł oddźwięk wśród publiczności, to właśnie ta ewolucja od absurdalnej postaci do postaci emanującej wartościami, z którymi można się utożsamić, podtrzymywała jego znaczenie przez dziesięciolecia. Początkowe, dziwaczne narzędzia jego siły przygotowały grunt pod ukochaną postać, którą znamy dzisiaj, ustanawiając fascynujący fundament dla powszechnie celebrowanej postaci.

Źródło i obrazy