Black-ish , sitcom chwalony przez krytyków, zagłębia się w dynamikę rodziny czarnoskórej z wyższej klasy średniej, która radzi sobie w życiu w dzielnicy, w której mieszkają głównie biali. Główny bohater serialu, Andre „Dre” Johnson (Anthony Anderson), wychowany w Compton, zmaga się z obawami, że jego dzieci oddalają się od swojego czarnego dziedzictwa. Choć serial opiera się na humorze, umiejętnie eksploruje głębokie tematy otaczające czarną tożsamość, skutecznie podejmując ważne problemy społeczne poprzez opowiadanie historii.
Narracja często kontrastuje punkt widzenia Dre z punktem widzenia jego żony, rodziców, dzieci i współpracowników, umożliwiając wieloaspektowe dyskusje na temat rasy, rodziny i polityki. Komediowy format serialu staje się szczególnie poruszający w odcinkach, które poruszają poważne tematy, takie jak brutalność policji, koloryzm i zdrowie kobiet, nadając tym dyskusjom jeszcze większą wagę. Umiejętne występy obsady podnoszą zarówno komediowe, jak i emocjonalne momenty w całym serialu.
10 Nadzieja
Sezon 2, odcinek 16
W tym trzymającym w napięciu odcinku rodzina Johnsonów zbiera się, aby śledzić trzymającą w napięciu sprawę sądową dotyczącą brutalności policji wobec czarnoskórego nastolatka. Ironia rozgrywa się, gdy walczą o zapamiętanie szczegółów, biorąc pod uwagę przytłaczającą liczbę podobnych incydentów. Żona Dre, dr Rainbow „Bow” Johnson (Tracee Ellis Ross), uosabia optymizm, nalegając na integralność systemu sprawiedliwości i próbując chronić swoje młodsze dzieci przed ponurą rzeczywistością. Jednak nastrój zmienia się dramatycznie, gdy oskarżony policjant zostaje uniewinniony.
Gdy w Los Angeles wybuchają zamieszki, Junior (Marcus Scribner) wyraża chęć wzięcia udziału, co wywołuje dezaprobatę rodziców. Matka Dre, Ruby (Jenifer Lewis), zachowuje się zabawnie opiekuńczo, przygotowując dom na potencjalne zamieszki, czerpiąc ze swoich doświadczeń z przeszłości. Przełomowy moment pojawia się, gdy córka Dre, Zoey (Yara Shahidi), ze łzami w oczach mierzy się ze swoim poczuciem beznadziei. Uświadomienie sobie tego faktu katalizuje decyzję rodziny o wspólnym uczestnictwie w proteście, łącząc ich różne perspektywy.
9. Bycie rasowym łukiem
Sezon 3, odcinek 8
Ten odcinek przenosi uwagę na perspektywę Bow, pokazując jej biracialną tożsamość i wyzwania, które jej towarzyszą. Kiedy Junior przedstawia swoją pierwszą dziewczynę, która jest biała, Bow zmaga się z nierozwiązanymi uczuciami dotyczącymi jej tożsamości rasowej. Znacząca rozmowa z jej bratem, Johanem (Daveed Diggs), zachęca ją do refleksji nad doświadczeniami związanymi ze zmianą kodu i społecznymi oczekiwaniami dotyczącymi rasy.
Podróż Bow do samookreślenia wybrzmiewa potężnie, ilustrując niuanse dyskursu na temat rasy i tożsamości. Ta transformacyjna eksploracja kładzie podwaliny pod dalszy rozwój postaci w serii prequelowej Mixed-ish , podkreślając zdolność Black-ish do szczerego poruszania złożonych tematów z humorem i empatią.
8 cytryn
Sezon 3, odcinek 12
Po burzliwych wyborach w 2016 r. koledzy Dre szukają kogoś, kogo można by obwinić, co skutkuje intensywną analizą postawy Dre. Jego przejmujący monolog, nałożony na przejmujący utwór Billie Holiday „Strange Fruit”, krytykuje historyczny kontekst rozczarowania odczuwanego przez czarnoskórych Amerykanów, jednocześnie wczuwając się w obawy jego bardziej uprzywilejowanych współpracowników zmagających się z nowo odkrytą niepewnością.
Ponadto odcinek ten w przemyślany sposób kontekstualizuje przemówienie Martina Luthera Kinga Jr. „I Have a Dream”, pod przewodnictwem Popsa (Laurence Fishburne). Daje on wgląd w prawdziwą intencję przemówienia jako okrzyku bojowego o sprawiedliwość, a nie tylko o pokój, co sprzyja głębszemu zrozumieniu jego znaczenia w ramach historii czarnoskórych.
7 posypek
Sezon 3, odcinek 24
Gdy Bow zmaga się z komplikacjami w czasie ciąży, które prowadzą do nagłego cesarskiego cięcia, odcinek kontrastuje jej podwójną rolę matki i lekarza. Początkowo próbując zachować spokój, Bow ostatecznie ulega emocjonalnemu ciężarowi sytuacji, dając Dre rzadką okazję, by zostać jej filarem wsparcia.
Ten kryzys medyczny skłania Ruby i Popsa do interwencji i okazania Bowowi pełnego miłości wsparcia. Zack, który zwykle jest cięty w stosunku do Bow, w tym momencie bezbronności przeobraża się w opiekuńczą postać. Pops udziela Dre mądrych rad dotyczących akceptacji potencjalnych radości i smutków nowego rodzicielstwa, podkreślając nacisk serialu na więzi rodzinne.
6 czerwca
Sezon 4, odcinek 1
Zainspirowany ruchem wokół Hamilton , Black-ish wprowadza „Juneteenth”, oświetlając historyczne znaczenie tego święta poprzez żywe elementy muzyczne. Dre opowiada się za uznaniem Juneteenth za narodowy dzień niepodległości, przedstawiając mocny argument, że koniec niewolnictwa oferuje bardziej autentyczne świętowanie wolności niż 4 lipca.
Innowacyjny format odcinka obejmuje animowane sekwencje, skutecznie ilustrujące słodko-gorzką rzeczywistość, że wolność dla byłych niewolników często nie oznaczała równości. Odzyskując znaczenie Juneteenth, Black-ish krytykuje główne amerykańskie narracje, które często pomijają niewygodne prawdy o historii.
5. Matka Natura
Sezon 4, odcinek 2
W rzadkim telewizyjnym przedstawieniu depresji poporodowej Bow konfrontuje się z krytycznymi komentarzami Ruby na temat jakości jej mleka w świetle jej leków. Przytłoczona Bow wyraża swoje potrzeby, mówiąc Ruby, aby opuściła ich dom, aby ułatwić jej wyzdrowienie. Ruby ostatecznie przeprasza, uznając swoje wykroczenia i przyznając się do własnych słabości.
Gdy Dre radzi sobie z rolą wspierającego ojca podczas zmagań Bow, ich starsze dzieci stają się świadome jej wyzwań, dodając kolejne warstwy do narracji. Odcinek poruszająco ilustruje, jak rodzina Johnsonów jednoczy się wokół siebie w czasach kryzysu, prezentując potężny portret miłości i wsparcia.
4 Pięćdziesiąt Trzy Procenty, Niebieski Walenty, Szkody Uboczne, Dom Marzeń
Sezon 4, Odcinki 20-23
Pośród rozłąki i napięcia Dre i Bow mierzą się z problemami małżeńskimi przedstawionymi w czterech odcinkach. Przeżywają ulotne chwile radości, takie jak pierwsze kroki ich dziecka w „Fifty-Three Percent”, ale zamiast szybkiego rozwiązania, serial zagłębia się w zawiłe warstwy rozpadu ich związku.
„Blue Valentine” to uderzające wizualizacje zestawiające obecne napięcia w kuchni ze wspomnieniami szczęśliwszych czasów. W ostatnim odcinku „Dream Home” para zaczyna radzić sobie z separacją, a kontekst rodzinny oferuje szczere otoczenie dla potencjalnego pojednania pośród wspólnej straty.
3 Czarny jak my
Sezon 5, odcinek 10
Diane (Marsai Martin) mierzy się z dyskryminacją ze względu na kolor skóry, ponieważ na zdjęciu klasowym nie ukazuje się tak wyraźnie jak jej jaśniejszych rówieśników. Black-ish porusza się po złożonym terenie dyskryminacji ze względu na kolor skóry i jego wpływ na rodzinę, dostarczając cennych perspektyw. Doświadczenia Dre i Ruby ostro kontrastują z doświadczeniami Bow i Juniora, odsłaniając wieloaspektową naturę nierówności w społeczeństwie.
Przejmująca historia Ruby z jej przeszłości rzuca światło na wyzwania, z jakimi mierzą się osoby o ciemniejszej karnacji, co sprzyja dialogowi na temat wszechobecnej natury koloryzmu. Odcinek daje Diane siłę do samoobrony, podkreślając odpowiedzialność instytucji za lepsze działanie, jednocześnie zachowując charakterystyczny dla serialu dowcip.
2 Bohaterska Pizza
Sezon 7, odcinek 3
„Hero Pizza” w żywy sposób oddaje doświadczenia podczas pandemii COVID-19. Jako pracownik niezbędny, Bow stawia czoła licznym wyzwaniom, jednocześnie podtrzymując swoje zaangażowanie w opiekę zdrowotną. Odcinek, zanurzony w realiach pandemii, podkreśla zmagania i konflikty osobiste wynikające z dynamiki rodziny i obowiązków w zakresie zdrowia publicznego.
Dre, który czuje się oderwany od pilności chwili, zmaga się z własnym poczuciem wkładu, ilustrując emocjonalny wpływ na jednostki poruszające się w zupełnie innych przestrzeniach podczas pandemii. Odcinek służy jako refleksyjny fragment na temat odpowiedzialności społecznej w czasach chaosu.
1 Jeśli czarny mężczyzna płacze w lesie
Sezon 8, odcinek 12
W pełnym emocji zakończeniu serii Pops zabiera Dre i Juniora na polowanie, tworząc świętą przestrzeń dla trzech czarnoskórych mężczyzn z różnych pokoleń, aby mogli eksplorować swoje relacje z wrażliwością. Podczas gdy Dre rozważa bezpieczeństwo wyrażania emocji, Junior opowiada się za otwartością, prowadzącą do znaczących wymian.
Ta emocjonalna podróż osiąga punkt kulminacyjny przy ognisku, gdy Pops rozmyśla o swoim wychowaniu, ułatwiając wzruszający moment połączenia między nimi trzema. Surowe występy Fishburne’a, Andersona i Scribnera oddają głębię rodzinnej miłości i wsparcia, tworząc rezonujące pożegnanie dla Black-ish .
Dodaj komentarz