Zrozumieć Reginalda Barclaya: Kluczową postać w Star Treku

Kluczowe punkty

Początkowo wyobrażany jako postać o kontrastowej osobowości, porucznik Barclay stał się jedną z najbardziej rozpoznawalnych postaci w Star Treku .
Barclay, w którego wcielił się Dwight Schultz, wystąpił dwanaście razy w serialu The Next Generation, co nie było tylko komediowym przerywnikiem.

Istotnym elementem uznania Star Trek: The Next Generation była pięknie zharmonizowana załoga. Podczas gdy główni członkowie USS Enterprise-D zdobyli serca widzów, uzupełniał ich znakomity zespół drugoplanowych postaci. Od tajemniczej barmanki Guinan po niezawodną pielęgniarkę Alyssę Ogawę i specjalistę od transporterów Milesa O’Briena, postacie te wzbogaciły narrację Enterprise-D… a potem był Reg Barclay.

Dwight Schultz, który był wówczas szeroko znany ze swojej roli kapitana „Wściekłego Psa” Murdocha w The A-Team , tchnął życie w Barclaya. Pomimo pojawienia się zaledwie kilkanaście razy w serii Star Trek, ten niespokojny, skłonny do błędów, ale błyskotliwy inżynier stał się uwielbianą postacią. Nawet po zakończeniu Star Trek: The Next Generation , postać ta nie mogła zostać odsunięta na boczny tor, później odgrywając kluczową rolę w Star Trek: Voyager .

Barclay wyróżnił się jako najbardziej rozpoznawalny członek załogi Enterprise

Ochrona zatrzymuje superinteligentnego Barclaya

Reginald Endicott Barclay III zadebiutował w odcinku „Hollow Pursuits” w trzecim sezonie. Jego ekstrawaganckie imię zostało stworzone, aby podkreślić jego głębokie poczucie niższości. Sarah Higley, scenarzystka odcinka, początkowo scharakteryzowała go jako dowcipnisia, który ujawniał wady pozornie nieskazitelnej załogi Enterprise.

Jednak na sugestię Paramount, osobowość Barclaya zmieniła się na taką, z którą publiczność mogła łatwiej się utożsamić. Nadal prezentował niesamowite zdolności swoich towarzyszy, jednocześnie rozmyślając nad własnymi, zrozumiałymi słabościami. Ten młodszy porucznik charakteryzował się wahaniem, lękiem i częstym stresem, co wpływało na sposób, w jaki mówił. W istocie Barclay wypełnił bardzo potrzebną lukę w ST:TNG , zyskując więcej sympatii podczas swojego pierwszego pojawienia się, gdy niezwykły Wesley Crusher szyderczo nazwał go „Brokułem”.

Barclay był niewątpliwie czarującą postacią, a obsada Schultza była nienaganna. Powrót postaci zależał od pisarzy, którzy stworzyli odpowiednie wątki fabularne. Podczas gdy sam Schultz wyraził zaskoczenie popularnością Barclaya w wywiadzie dla Star Trek: The Official Monthly Magazine , zaangażowanie franczyzy w rozwijanie atrybutów postaci zapewniło mu trwałą atrakcyjność.

W „Hollow Pursuits” Geordi La Forge wyraził zaniepokojenie o fatalny występ Barclaya. Niezdarny porucznik wydawał się spędzać cały swój czas na holodeku, otoczony wersjami swoich towarzyszy załogi, którzy zapewniali mu komfort. W wyobraźni Barclaya doradca Troi pojawia się jako bogini empatii, podczas gdy Riker parodiuje drobnego muszkietera. Chociaż załoga walczyła, aby mu pomóc, przekonanie Picarda, że La Forge powinien opiekować się Barclayem, okazało się wartościowe. Młodszy oficer ostatecznie przezwyciężył swoje niepewności, aby uratować Enterprise przed katastrofalnym skażeniem.

Barclay powrócił w sezonie 4 „The Nth Degree”, gdzie stał się superinteligentny dzięki obcej sondzie. Ta odmiana scenariusza pierwszego kontaktu nastąpiła po tym, jak siły Cytherian wysłały sondy, aby udoskonalić technologie innych. Kiedy Enterprise nawiązał kontakt po modyfikacjach Barclaya w celu podróży do jądra Drogi Mlecznej, załoga stanęła przed trudnym zadaniem rozszyfrowania zbioru nowych danych. Ostatecznie Barclay powrócił do swojego normalnego ja, zachowując wspomnienia swojego niezwykłego doświadczenia.

W sezonie 6 Barclay pojawił się dwukrotnie. W „Realm of Fear” zmagał się ze swoją fobią transporterów. Przekonany, że widzi byty w strumieniu materii, zmierzył się ze swoim strachem i nawiązał kontakt z tym, co okazało się zaginionymi członkami załogi USS Yosemite, przepowiadając swoje przyszłe przedsięwzięcia na pokładzie USS Voyager. W „Ship in a Bottle” nieumyślnie reaktywował świadomy hologram Profesora Moriarty’ego. Pomimo minimalnego zaangażowania w tę narrację, jego obecność wzmocniła jej znaczenie. Pozostając wiernym swojej historii, Barclay potwierdził, że nie został uwięziony w symulacji do końca odcinka.

Ostatni występ Barclaya na Enterprise miał miejsce w przerażającym odcinku 7 sezonu „Genesis”. Los chciał, że zaraził się grypą Urodelan, co doprowadziło do dziwacznego wirusa mutacji, który zdegradował jego kolegów z załogi. Jak opisuje pisarz Brannon Braga, Barclay jest „nerwowym i żylastym facetem” i spotkało go nieszczęście przekształcenia się w humanoidalnego pająka, zanim Picard i Data mogli interweniować. Trwały wpływ Barclaya został ugruntowany, gdy doktor Crusher nazwał wirusa zespołem protomorfozy Barclaya.

Barclay spotkał swojego idola ze Star Treka

Urok Barclaya może wynikać ze sposobu, w jaki odzwierciedla on własne niepewności fanów. Początkowo zaprojektowany jako postać bardziej antagonistyczna, ewoluował w uroczą osobę, która potykała się, ale wytrwała, aby zdobyć akceptację swoich rówieśników. Mimo to jego postać wciąż była podatna na pomyłki — zrozumiała cecha dla każdego, kto utknął na pokładzie Enterprise.

Istota jego postaci została idealnie ujęta w jego humorystycznym cameo w Star Trek: Pierwszy kontakt , gdzie grał rolę oszołomionego wielbiciela. Przeniesiony z powrotem do XXI wieku wraz z częścią załogi, Barclay dołączył do zespołu Ziemi, który pracował nad tym, aby Phoenix Zeframa Cochrane’a mógł wyruszyć w swoją kluczową podróż warp i nawiązać pierwszy kontakt z Wulkanami. Kiedy przedstawił Cochrane’owi miedzianą cewkę jako potencjalny zamiennik uszkodzonego przewodu warp Phoenix, jego podekscytowanie było namacalne. Podszedł do znanego naukowca z:

„Doktorze Cochrane, wiem, że to brzmi głupio, ale czy mogę uścisnąć ci dłoń? Dziękuję, doktorze, nie potrafię wyrazić, jak wielkim zaszczytem jest współpraca z tobą. Nigdy nie sądziłem, że spotkam umysł stojący za technologią warp…”

Nic dziwnego, że wiecznie nerwowy Barclay został szybko upomniany przez La Forge’a, co tylko pogorszyło stan Cochrane’a, gdy ten zmagał się z nagłym napływem dziwnych osobników.

Wkład Barclaysa był kluczowy w odzyskaniu USS Voyager

Barclay pojawił się częściej w Star Trek: Voyager niż w ST:TNG , umacniając swoją pozycję poprzez udział w kulminacyjnym finale serialu. Po raz pierwszy pojawił się w sezonie 2, w trakcie którego jego historia przeszła pewne zmiany. Przedstawiono go jako osobę, która wzięła tymczasowy urlop z Enterprise, aby pomóc w programie Emergency Medical Hologram (EMH) na stacji Jupiter między siódmym sezonem ST:TNG a First Contact .

W „Projekcjach” z sezonu 2 Barclay pojawia się jako wytwór w świadomości Doktora, próbując przekonać hologram, że jest jego twórcą, Lewisem Zimmermanem, jedyną prawdziwą istotą pośród skomplikowanej symulacji Voyagera. Zgodnie z jego wcześniejszymi wątkami, ta sytuacja pojawia się z powodu awarii w holodeku.

W sezonie 6 „Pathfinder” Barclay awansował na porucznika i był głęboko zaangażowany w tytułowy projekt odcinka. Flota Gwiezdna wiedziała, że USS Voyager utknął w Kwadrancie Delta z sezonu 3 „Message in a Bottle” i pracowali nad dalekosiężną komunikacją ze statkiem. Doradca Troi odwiedził projekt, ponownie nawiązując kontakt z Barclay, która obsesyjnie skupiła się na holograficznej rekonstrukcji Voyagera i jego załogi.

Po przekroczeniu uprawnień wobec admirała Parisa, Barclay został usunięty z projektu. Mimo to uparcie próbował udowodnić, że może komunikować się z Voyagerem za pomocą eksperymentu z mikro-tunelem. Na szczęście jego wysiłki zakończyły się sukcesem, umożliwiając tymczasową komunikację między statkiem a Flotą Gwiezdną. W rezultacie Barclay został uhonorowany jako honorowy członek załogi na pokładzie Voyagera.

Istotne powiązania Barclaya z EMH utorowały drogę do pamiętnych interakcji między Schultzem a Doktorem Roberta Picardo. W odcinku „Lifeline” sezonu 6 Barclay nawiązał kontakt z doradcą Troi, stosując sprytne taktyki, aby wesprzeć dr Zimmermanna w pojednaniu z Voyagerem EMH, który zmagał się z ciężką chorobą. Później, w odcinku „Inside Man”, próby Barclaya dostarczenia interaktywnych hologramów do Voyagera przejętego przez oszukańczą byłą dziewczynę współpracującą z Ferengi pokazały jego szybkie myślenie. Ostatecznie udało mu się nawiązać codzienną komunikację ze statkiem w odcinku „Author, Author”.

Podczas gdy Barclay był nieobecny w epickim finale ST:TNG , odegrał rolę w zakończeniu podróży Voyagera. W „Endgame” pojawił się w alternatywnej przyszłości 2404 roku jako dowódca i instruktor Akademii Gwiezdnej Floty, pomagając admirał Janeway w jej staraniach o zmianę historii. Fani zostali poczęstowani nostalgicznym pożegnaniem w ciągłości 2378 roku, gdy stanął u boku admirała Parisa, gdy Voyager triumfalnie powrócił. To był ostatni znany występ Barclaya w tej serii, chociaż jego spuścizna trwa w różnych powieściach, opowiadaniach i komiksach, które istnieją w wątpliwej kanonicznie sferze.

Niewiele postaci w Star Treku może równać się z Regiem Barclayem. Jego wątek fabularny obejmował wiele serii i film, pozostając jednocześnie wiernym postaci, która zmagała się z kryzysami pewności siebie, niepokojem społecznym i rozmytymi granicami między rzeczywistością a fikcją. Podkreślił różnorodną perspektywę Starfleet, wyzwania, z którymi mierzyli się jego rodacy, i otworzył drzwi dla przyszłych postaci, takich jak Sylvia Tilly ze Star Trek: Discovery .

Źródło