Vermiglio to film, który wymyka się prostej kategoryzacji, błyszcząc na wielu frontach. To niezwykłe dzieło zdobyło znaczące wyróżnienia, w tym Wielką Nagrodę Jury na prestiżowym Festiwalu Filmowym w Wenecji w 2024 r., co stawia go jako silnego kandydata do udziału Włoch w Oscarach. Ponadto odniósł sukces kasowy we Włoszech, pokazując swoje szerokie zainteresowanie. Film charakteryzuje się artystycznym polotem, nastrojowymi podtekstami i przenikliwym stylem obserwacyjnym, zapewniając widzom bogate, wciągające doświadczenie, które przenosi ich do określonego czasu i miejsca. Jego tempo jest celowe, tworząc hipnotyzujący przepływ, który przykuwa uwagę widzów.
Oprócz walorów estetycznych Vermiglio jest porywającą komedią rodzinną, umiejętnie łączącą humor i wzruszenie. Film skrupulatnie studiuje swoje postacie, jednocześnie rozwijając narrację, udowadniając, że subtelność może przekazać znaczną głębię. Chociaż eksploruje niezliczoną ilość tematów, każdy z nich harmonijnie się przeplata, co skutkuje spójnym doświadczeniem filmowym, które wykracza poza zwykły opis — to magia uchwycona na ekranie.
Portret czasu, miejsca i rodziny
Kluczowy romans przeplatający się z narracją
Cechą wyróżniającą filmu jest jego niezwykła specyfika. Akcja rozgrywa się w malowniczej i odizolowanej wiosce Vermiglio, położonej w alpejskim regionie Trentino-Alto Adige, a narracja maluje obraz włoskiego życia, które wydaje się być zupełnie inne od współczesnej ery. Lokalny dialekt wzbogaca dialogi, a włoskie napisy zapewniają dostępność. Scenarzystka i reżyserka Maura Delpero tworzy narrację przesiąkniętą autentycznym rytmem codziennego życia, pozwalając widzom szybko docenić to wyjątkowe otoczenie.
Podczas gdy Vermiglio może przywoływać poczucie ponadczasowości, rozgrywa się na tle 1944 roku, co nadaje fabule znaczący ciężar historyczny. Historia kręci się wokół rodziny, która musi zmierzyć się z przybyciem dwóch dezerterujących żołnierzy. Jeden z żołnierzy jest krewnym, siostrzeńcem patriarchy rodziny, Cesare (Tommaso Ragno), który pełni również funkcję nauczyciela w wiejskiej szkole. Drugi, Pietro (Giuseppe De Domenico), pochodzi z Sycylii i czuje się jak obca obecność. Jego łagodna natura wkrótce urzeka najstarszą córkę Cesare, Lucię (Martina Scrinzi).
Poprzez tę dynamikę postaci widzowie są świadkami rozwoju prawdziwych żyć — cichych, ale głębokich momentów, które definiują relacje rodzinne. Delikatna więź między siostrami szepczącymi sobie w nocy, faworyzowanie Flavii (Anna Thaler) przez Cesare ponad Adę, która tęskni za edukacją, i podziw, jaki mały Pietrin (Enrico Panizza) żywi do swojego starszego brata Dino (Patrick Gardner), który regularnie konfrontuje się z ich ojcem, wszystko to przyczynia się do głęboko odczuwanej narracji. Ponadto ciężarna matka, Adele (Roberta Rovelli), podkreśla delikatny taniec między życiem a śmiercią w czasach, gdy przetrwanie było niepewne.
Empatia napędza oszałamiające obrazy Vermiglio
Zakorzenione w osobistej narracji
Każda scena w Vermiglio jest przemyślanie skonstruowana, pełna warstw znaczenia, które nagradzają uważną obserwację. Kluczowym aspektem filmu jest skupienie się na doświadczeniach kobiet w trudnym okresie, podkreślając bogactwo portretów postaci. Od pierwszego obejrzenia na Festiwalu Filmowym w Wenecji byłem pod wrażeniem piękna filmu — operator Mikhail Krichman stosuje miękkie oświetlenie, które wywołuje aksamitne ciepło, osiągając uderzający kontrast ze śnieżnym tłem filmu, przypominający cenioną zimową kinematografię.
Szczególnie godne uwagi jest pełne niuansów przedstawienie Cesare przez Delpero. Podczas gdy uosabia on patriarchalny autorytet i często stawia na pierwszym miejscu własne potrzeby, jego postać jest eksplorowana z głębią i współczuciem. Film uchwyca jego wewnętrzne zmagania, pozwalając widzom wczuć się w jego pozycję. Osobiste powiązanie Delpero ujawnia się w jej inspiracji, ponieważ oparła tę rodzinę na własnych doświadczeniach. Projekt wyłonił się jako sposób na ponowne wyobrażenie sobie dzieciństwa jej ojca i przetworzenie żalu po jego śmierci. Ten emocjonalny wątek przenika film, cementując jego wpływ na widzów.
Zaznaczcie sobie w kalendarzu: Vermiglio trafi do kin w USA 25 grudnia. Film trwa 119 minut i czeka na swoją kategorię wiekową.
Powiązane artykuły:
Aktualizacja obsady Jamesa Bonda: Producenci w sporze kreatywnym o kolejną reżyserię 007 i wybór złoczyńcy
17:21
Blumhouse zapowiada nowy film o mumii wyreżyserowany przez twórcę Evil Dead Rise
17:18
30 lat później „Podejrzani” nadal są jednym z największych zwrotów akcji w historii kina i z każdym kolejnym seansem stają się coraz lepsi
17:12
Dodaj komentarz