Wyniki głosowania: Najzabawniejszy komiks o kotach Far Side, z którym może utożsamić się każdy właściciel kota

Jednym z najbardziej zachwycających aspektów znanych komiksów Far Side Gary’ego Larsona jest różnorodność ulubionych przez fanów. Z tak charakterystycznym i ekscentrycznym poczuciem humoru, praca Larsona zaprasza do szerokiego zakresu interpretacji, dzięki czemu nie dziwi fakt, że to, co jeden czytelnik uważa za niesmaczne, inny może uznać za klasykę. Jednak wyniki naszego ostatniego sondażu mającego na celu wyłonienie najlepszego komiksu o kotach Larsona pokazują, jak zacięta może być konkurencja; zwycięzca wyłonił się z różnicą zaledwie jednego głosu od drugiego spośród ponad 1100 zgłoszeń.

W lipcu 2024 r. opublikowaliśmy artykuł zatytułowany „15 komiksów Far Side, które dowodzą, że Gary Larson jest zafascynowany kotami”, zapraszając entuzjastów do głosowania na najlepsze humory Larsona o tematyce kociej. Przez lata koty Larsona oddawały się różnym wybrykom — od kłótni z psami po aresztowania przez władze, a nawet rozwikływały zawiłe koncepcje naukowe. Po niezwykle zaciętym wyścigu najlepszy komiks zapewnił sobie zwycięstwo, zdobywając 135 głosów przeciwko 134. Aby przekonać się o uroku zdobywców drugiego miejsca, sprawdź galerię zdjęć poniżej.

Kot wyciągając myszy z automatu z gumą do żucia

Kobieta odkrywa, że kot zniszczył wszystko

Kot czekający przy oknie, podczas gdy myszy są na zewnątrz

Atrakcyjna natura komiksów, które zajęły drugie miejsce, znalazła oddźwięk szczególnie wśród miłośników zwierząt domowych. Komiks przedstawiający poziom zrozumienia między psami i kotami zajął czwarte miejsce, podczas gdy pasek bez podpisu przedstawiający kota z niecierpliwością oczekującego na polujące ptaki i gryzonie zajął trzecie miejsce. Drugie miejsce zajęła sprytna gra słów na powiedzeniu „ciekawość zabiła kota”. Tymczasem ostateczny zwycięzca (przedstawiony poniżej po kompletnych wynikach ankiety) przedstawił humorystyczne spojrzenie na ekstremalne konsekwencje drapania przez kota.

Najzabawniejszy komiks o kotach na Far Side
Temat	Głosy	Procent głosów	Pozycja
Co robić dzisiaj…	25	2%	#14
„Trzymaj drzwi zamknięte!”	41	3%	#13
Gdyby zwierzęta nosiły kapelusze	51	4%	#12 (Wspólny)
Listy z groźbami dla psów	51	4%	#12 (Wspólny)
Rothenbergowie	56	5%	#11
„Nic nie wiem”	58	5%	#10
Aresztowany	71	6%	#9
Drewniana noga	80	7%	#8
Podstęp! Podstęp! Podstęp!	86	7%	#7
„Randy schodzi na dół!”	92	8%	#6
Prysznice dla kotów	99	8%	#5
Co słyszą	105	9%	#4
Różne gryzonie Boba	108	9%	#3
Ciekawość zabiła kota…	134	11%	#2
„Czy on jest przyjazny?”	135	11%	#1

Czytelnicy Screen Rant uznali ten komiks za najzabawniejszy komiks o kotach na tej dalekiej stronie

Żart Gary’ego Larsona „Ciekawość zabiła kota” jest bliskim rywalem

Komiks Far Side z kobietą pytającą, czy ich kot jest przyjazny

W ankiecie przeprowadzonej wśród czytelników Screen Rant, minimalną przewagą wyróżnił się komiks ilustrujący nieszczęścia rodziny z powodu ich zwierzaka oraz gra słów Larsona bazująca na stwierdzeniu, że „ciekawość zabiła kota”. Zwycięski komiks skutecznie zestawia uchwycony obraz dwójki widocznie skrzywdzonych osób z dialogiem, który ujawnia ich trudną sytuację jako ofiar kociej furii.

W wywiadzie z 1987 roku Larsonowi zadano prowokujące do myślenia pytanie: „Czy można by powiedzieć, że masz mniejszy szacunek do ludzi niż do zwierząt?” Jego odpowiedź, choć zabawna, sugerowała głębsze refleksje na temat relacji między ludźmi a zwierzętami. To pokazuje umiejętność Larsona do sprytnego wplatania komentarzy w swoją sztukę, ponieważ komiks ilustruje nieświadomego gościa, który nie rozpoznaje nieprzyjaznej natury kota, co jest świadectwem stonowanego, ale wpływowego stylu artystycznego Larsona. Ten najlepszy komiks podkreśla powtarzające się pytanie zadawane Larsonowi przez całą jego karierę — czy naprawdę wolał zwierzęta od ludzi.

Czy Gary Larson naprawdę lubił zwierzęta bardziej niż ludzi?

Oryginalny tytuł Far Side sugeruje jego priorytety

Niedźwiedź bawiący się ludzkimi czaszkami

Głębokie zamiłowanie Gary’ego Larsona do natury jest widoczne w jego charytatywnych działaniach na rzecz ochrony przyrody, które często były powiązane z animacjami Far Side. Początkowo przedstawił serię pod tytułem „Nature’s Way”, co sugeruje niezłomne zaangażowanie w eksponowanie świata zwierząt. Podczas gdy humor Larsona skłania się ku niepoprawności, często eksponuje wyższość postaci zwierzęcych nad ludzkimi, co prowadzi do pytań o jego poglądy na te dwie kwestie. Kiedy zapytano go o szacunek dla ludzi w porównaniu ze zwierzętami podczas wywiadu 20/20 w 1987 r., Larson żartobliwie przyznał: „Tak, myślę, że tak”, ale dodał nutę lekkomyślności, stwierdzając: „Nigdy nie spotkałem irlandzkiego setera, którego bym nie lubił”.

Warto zauważyć, że Larson przedstawia zwierzęta, ukazując również surowe realia natury, pokazując, jak bezwzględne może być życie na wolności, szczególnie dla zwierząt łownych. Choć miał słabość do zwierząt, nie zwalniało to jego prac z kąśliwych komentarzy skierowanych do znanych postaci zwierzęcych, takich jak Snoopy i Garfield.

Jest jeden kot, za którym Larson nie przepadał – Garfield

Far Side często strzelało do swoich konkurentów

W humorystycznym zwrocie akcji komiksy Larsona często rzucają negatywne światło na postacie z konkurencyjnych pasków komiksowych, głównie na te z Peanuts i Garfield. Sprytne odniesienia Larsona służą jako żartobliwe uszczypliwości w stronę rywali, przedstawiając sceny, w których wąż dumnie prezentuje swój posiłek z Garfieldem, pilotem z I wojny światowej zestrzeliwującym Snoopy’ego, a Calvin z Calvin i Hobbes staje twarzą w twarz z tygrysem w dość drapieżny sposób.

W jednym szczególnie znanym metakomiksie Larson przedstawia swoich bohaterów podsłuchujących swoich odpowiedników w komiksie, a całość przepełniona jest ironicznymi niuansami wymierzonymi w rywali – a nawet nawiązaniami do kultowych postaci, takich jak Charlie Brown, który wydaje się zagrażać Snoopy’emu, oraz Nancy, która dzierży karabin maszynowy.

Ostatecznie, wyraźny smak mroczniejszego humoru Larsona głęboko rezonuje z publicznością, co jest świadectwem jego trwałego dziedzictwa. Jak wskazują wyniki naszej ankiety — gdzie najlepszy komiks przedstawia kota zadającego obrażenia swojemu właścicielowi, a drugi przedstawia niebezpieczeństwa związane z ciekawością — jest oczywiste, że praca Larsona, która rozpoczęła się w latach 80. i nadal fascynuje publiczność, rozwija się dzięki zachowaniu elementu mroku, bardzo cenionego przez jego czytelników.

Źródło i obrazy