Dlaczego co roku oglądam ponownie serial „To wspaniałe życie” i frustruje mnie ten konkretny czarny charakter (nie pan Potter)

Każdego roku It’s A Wonderful Life wywołuje spektrum emocji. Jestem głęboko poruszony, gdy widzę, jak George Bailey wielokrotnie odkłada swoje aspiracje, dźwigając ciężar niespełnionych marzeń. Jednak historia ostatecznie lśni promienną i podnoszącą na duchu esencją, która sprawia, że podróż jest warta zachodu.

Gdy film osiąga punkt kulminacyjny w momencie, gdy Harry ogłasza swojego brata „najbogatszym człowiekiem w mieście”, jestem pewien, że łzy radości popłyną mi po twarzy. Ten klasyczny świąteczny faworyt zajmuje szczególne miejsce w moim sercu, a oglądanie pokazu w lokalnym kinie w Wigilię stało się cenioną tradycją dla wielu, w tym dla mnie. „Wesołych Świąt, kinie”, rzeczywiście!

Pośród radości, melancholii, romansu i irytacji kryje się emocja, o której rzadko się mówi: gniew. Podczas gdy ten sentyment jest zazwyczaj skierowany do pana Pottera za jego bezwzględną chciwość, ważne jest, aby rozpoznać inną postać — tę, która rok po roku wywołuje mój gniew.

Moja frustracja z Tomem w filmie To wspaniałe życie

Wyjątkowa postać w Bedford Falls

George i Mary z pieniędzmi w Building & Loan w filmie To wspaniałe życie

Jedna z części It’s A Wonderful Life , która wywołuje mój gniew, pojawia się podczas bankructwa. Napięcia są już na najwyższym poziomie — George nie może się powstrzymać, by nie wrócić i nie opanować chaosu (w końcu taki właśnie jest George Bailey). Tymczasem Mary poświęca pieniądze z miesiąca miodowego, aby utrzymać Building & Loan, zapewniając klientom fundusze, których potrzebują, dopóki banki nie zostaną ponownie otwarte.

Podczas gdy pani Davis uprzejmie przyjmuje tylko 17,50 USD, upór Toma jest wściekły — żąda pełnych 242 USD. Pomimo zbiorowego poczucia współpracy w tak poważnej sytuacji, odmowa Toma podważa wysiłki społeczności. Jego egoizm staje się oczywisty, gdy okazuje się, że Building & Loan ledwo przetrwa dzięki zaledwie 2 USD, unikając w ten sposób szponów pana Pottera.

Działania Toma są uosobieniem jednego z najbardziej frustrujących przejawów egoizmu, jakie kiedykolwiek widziałem w filmie świątecznym. W idealnym przypadku George powinien odrzucić prośbę Toma o zamknięcie konta.

Jak Tom odzwierciedla realistyczne zachowania ludzkie

Odbicie złożoności Bedford Falls

Scena bankructwa w filmie „Cudowne życie”

Chociaż nie mogę pozbyć się irytacji wobec Toma, ta emocjonalna reakcja jest integralną częścią głębi filmu, co sprawia, że jest to pozycja obowiązkowa każdego roku. It’s A Wonderful Life skupia się na zawiłościach natury ludzkiej, ujawniając naszą zdolność do czynienia dobra i zła. Ta złożoność wzmacnia nasze uznanie dla postaci, które uosabiają to, co najlepsze w nas.

Film w przemyślany sposób ilustruje, że większość osób — w przeciwieństwie do pana Pottera — ma wieloaspektowe osobowości. George, znakomicie sportretowany przez Jamesa Stewarta, jest przykładem tej zawiłości. Jego portret pozwala widzom dostrzec jego wady, chwile złości i mroczniejsze uczucia obok jego wrodzonej hojności, co czyni go bliskim i ujmującym.

Jak zauważył Simon Gallagher w Screen Rant, „Stewart napędza cały film. Można doszukiwać się w nim każdego niezwykłego występu w kinie. Ponadczasowy klimat występu pochodzi z odważnej eksploracji mroczniejszych tematów przez Caprę. George jest daleki od bycia nieskazitelnym bohaterem; doświadcza wybuchów, konfliktów moralnych i surowej wrażliwości. Jest człowiekiem — często pomijaną cechą w narracjach teatralnych”.

Tak więc egoistyczna reakcja Toma w tak tragicznej sytuacji podkreśla realistyczny obraz zachowań społecznych w 1946 r. — taki, który ma dziś oddźwięk. Chociaż w tym roku znów będę odczuwać gorącą frustrację w stosunku do Toma, przyznaję, że ta złość przyczynia się do mojej przyjemności z filmu.

Zakończenie „To wspaniałe życie” oferuje Tomowi odkupienie

Rzeczywiście, zakończenie jest idealne

W kulminacyjnym momencie It’s A Wonderful Life Tom odkupuje się, dołączając do licznych mieszkańców Bedford Falls, którzy zbierają się, aby wesprzeć George’a, przekazując pieniądze. Chociaż nie mogę potwierdzić, czy to rzeczywiście 242 dolary, udział Toma podkreśla kluczowe przesłanie społeczności i wsparcia w czasach potrzeby. Jednak nie mogę powstrzymać się od wzdrygnięcia na jego lekceważący komentarz „co to jest, kolejny atak na bank?”. Tom, przeczytaj to, co słychać.

Źródło i obrazy