Dlaczego dwuczęściowy finał „Igrzysk śmierci” był przestrogą dla innych serii YA w kwestii dzielenia ostatnich filmów

Decyzja franczyzy Igrzyska śmierci o podzieleniu ostatniego filmu na dwie części wywołała znaczną debatę w społeczności filmowej. Podczas gdy filmy ogólnie cieszyły się ogromnym sukcesem kasowym, decyzja o podzieleniu adaptacji Kosogłosa spotkała się z krytyką, szczególnie w odniesieniu do tempa i zaangażowania Kosogłosa – Część 1. To doświadczenie może służyć jako przestroga dla innych popularnych franczyz dla młodych dorosłych, które rozważają podobny podział swoich ostatnich filmów.

Problemy z Kosogłosem: Część 1 uwypukliły wady finałów dwuczęściowych

Antyklimatyczna narracja i powolne tempo

Decyzja o podzieleniu ostatniej części serii Igrzyska śmierci nieuchronnie doprowadziła do komplikacji w przypadku Kosogłosa – Część 1. Film cierpiał na problemy z tempem, które odciągały uwagę od jego ogólnego wpływu. Oryginalna historia Suzanne Collins rozwija się stopniowo, bez konieczności dzielenia, przez co sekwencja wydarzeń wydaje się rozciągnięta, gdy jest przedstawiona w formacie dwuczęściowym. Pierwszy film składał się w dużej mierze z manewrów politycznych i brakowało w nim ekscytujących scen, które charakteryzowały franczyzę, pozostawiając widzów tęskniących za bardziej pełną akcji treścią zepchniętą do Części 2.

Nawet pamiętne momenty, takie jak poruszające przemówienie Katniss „If we burn”, nie były w stanie podnieść słabnącej narracji filmu. Brak znaczących interakcji między kluczowymi postaciami, takimi jak Katniss i Peeta, jeszcze bardziej osłabił zaangażowanie emocjonalne, redukując film do niewiele więcej niż przygotowania do jego następcy. Wielu widzów uważało, że oglądają raczej wstępne podsumowanie niż samodzielny film.

Seria Niezgodna: Przestroga przed adaptacjami podzielonymi

Anulowanie serialu Ascendant spowodowało, że seria nie została ukończona

Pomimo przeszkód narracyjnych, na jakie natknął się Kosogłos – Część 1 , kontynuacja filmu nie zniechęciła innych franczyz do przyjęcia podobnej strategii. Seria Niezgodna starała się odzwierciedlać to podejście, co nieuchronnie prowadziło do poważniejszego wyniku. Decyzja o podzieleniu Allegiant na dwa segmenty doprowadziła do niedokończenia historii, co zakończyło się anulowaniem jego kontynuacji, Ascendant , po słabych wynikach kasowych.

Adaptacja zmierzała ku rozczarowującemu zakończeniu dla fanów pragnących zobaczyć całą podróż Tris i Four na ekranie. Podążając tą samą kłopotliwą ścieżką, którą wytyczyły Igrzyska śmierci, seria Divergent napotkała analogiczne niepowodzenia: powolny początek i niewystarczającą akcję w całym filmie. Ostatecznie pozostawiło to widzów bez satysfakcjonującego rozwiązania, co powinno być oczywiste biorąc pod uwagę doświadczenia z wcześniejszej franczyzy.

Ryzykowny ruch Hollywood w kierunku filmów dwuczęściowych trwa

Wyzwania związane z dzieleniem narracji

Zarówno The Hunger Games, jak i Divergent wskazują, że realizacja dwuczęściowych filmów stanowi poważne wyzwanie. Jednak trend Hollywood nie wykazuje oznak słabnięcia, a ostatnie filmy, takie jak Fast X , Across the Spider-Verse , Horizon i Rebel Moon, wykorzystują podobny format. Rezultaty tych filmów są bardzo różne; na przykład zakończenie Across the Spider-Verse w stylu cliffhanger wzbudziło ekscytację, ale grozi również utratą zainteresowania widzów z powodu długiego oczekiwania.

Natomiast projekty takie jak Horizon i Rebel Moon niosą ze sobą dodatkowe ryzyko, ponieważ nie są sequelem. Zazwyczaj dzielenie całej historii w jednej odsłonie okazuje się skuteczniejsze niż dzielenie narracji w celu osiągnięcia korzyści finansowych. Podczas gdy dwuczęściowy format może odnieść sukces — jak widać w Avengers: Infinity War i Avengers: Endgame — wymaga on solidnego i przekonującego wykonania. Jednak najczęściej takie przedsięwzięcia przypominają nijaką naturę finału Igrzysk śmierci.

Źródło i obrazy